STAP 6: Lezersbrief

Beste lezer,

Ik ben een eerstejaarsstudente kleuteronderwijs aan de KHLeuven. Ik ging op onderzoek naar hoe Belgen denken over hen en hoe je met zulke situaties omgaat in de kleuterklas.
Onze samenleving lijkt steeds toleranter want volgens de wet kan homohuwelijk, homoadoptie, KID(vruchtbaarheidstechniek voor lesbische vrouwen zonder vruchtbaarheidsproblemen), IVF (vruchtbaarheidstechniek die en enkel bij lesbische vrouwen wordt toegepast wanneer KID niet lukt).
Toch staat 60% van de jongeren tussen 16 en 18 jaar vijandig tegenover homoseksualiteit.
Ik vind het erg dat er zoveel jongeren tegen holebi’s zijn en raar omdat de samenleving toleranter lijkt te worden. Ook ken ik in mijn omgeving geen of weinig mensen tegen holebi’s zijn. In mijn omgeving vinden de meeste mensen het zelfs net als mij het erg moedig als je je durft outen als holebi omdat er toch ook nog heel wat mensen tegen holebi’s zijn er toch nog een taboe rond bestaat.
Dit is een uitspraak van een lesbische moeder die ik intervieuwde:
“Mensen zijn mensen, hun geaardheid zou daar geen rol mogen in spelen, we hebben zelf gemerkt dat er heel wat bij komt kijken als je als lesbisch koppel een kindje wilt. Volgens ons moet je er dan ook voor 100% achterstaan anders haak je wel ergens tijdens de procedure af, dus als er ergens een kindje echt gewild en gewenst is, is het wel in deze gezinnen. Maar taboes zullen er altijd zijn, vaak omdat je iets niet kent en op die manier ontstaan er vooroordelen.”Ik ben hiermee eens maar ik denkt niet dat er altijd vooroordelen ontstaan door onwetendheid maar dit blijft eerder onwetendheid volgens mij. Dit omdat je niet weet wat je moet denken over iets wat je niet kent er daardoor niet voor en niet tegen bent. Onwetendheid is volgens mij dus geen oorzaak van taboe.

De holebifederatie organiseert activiteiten en fuiven in Vlaanderen en Brussel. Eerst dacht ik dat holebi’s zich door zulke zaken een beetje afzonderen of zich nog makkelijker anders gaan voelen. Maar door zulke activiteiten komen holebi’s wel met elkaar in contact waardoor ze ervaringen kunnen uitwisselen, raad vragen en geven aan elkaar, vrienden maken en zichzelf zijn als ze dat niet of minder kunnen in hun eigen omgeving. Doordat ze zo merken dat ze niet ‘alleen’ zijn denk ik dat zo’n activiteiten positief zijn voor hun zelfvertrouwen en ze zich zelfs makkelijker gaan outen en ook meer aan activiteiten en fuiven gaan deelnemen die voor iedereen bestemd zijn.
Dus denk ik dat de meeste holebi’s zich door zulke projecten niet gaan afzonderen maar zich zelfs makkelijker gaan outen en meer omgaan met hetero’s.

Uit onderzoek van Vincke uit 1999 bleek dat 4% van de lesbische koppels KID-kinderen had die in het lesbische gezin geboren waren. Daarnaast bleek dat bijna één op tien holebi's kinderen had uit een vorig heterohuwelijk of -relatie. Volgens het recentere Zzzip-onderzoek (2004-2006) blijken 7.1% van de lesbiennes kinderen te hebben uit een eerdere heterorelatie. Recentere cijfers over het aantal kinderen via KID zijn er niet.

De 34-jarige sociologe en cineast maakte een documentaire over haar lesbische zus Zahra en hoe haar vader van Marokkaanse- moeder van Belgische afkomst daarop reageren.
Ik vind het een heel mooi initiatief van de Holebifederatie om een jaarlijkse homofilieprijs uit te reiken zo respecteer je mensen die iets moois doen voor holebi’s en zet je ze ‘in de bloemetjes’.
Ik vind het heel mooi wat ze doet voor haar zus maar wel erg confronterend voor de ouders en andere ouders die ook tegen de geaardheid van hun kind zijn.
De Vader van Zahra vindt geen enkele verwijzing naar homoseksualiteit in de koran, in elk geval niets over de geestelijke liefde tussen twee mannen. Samia vraagt zich dan weer luidop af hoe je kunt geloven in iets dat je bestaan ontkent…
Ik volg de gedachte van Samia en denk dat geloven grenzen moet hebben en het bijna onmogelijk is om alles te geloven en te volgen wat er in de bijbel of koran staat.
Ik geloof niet dat holebi’s vroeger niet bestonden maar wel dat mensen zicht toen niet durfden outen. De taboe die hier nu rond bestaat is volgens mij bij de meeste mensen niet meer vanuit de godsdienst. Dit was volgens mij vroeger meer het geval. Dit leid ik af uit het feit dat er vroeger meer mensen waren die belang hechtten aan hun godsdienst.
Ik ben het volledig eens met het onderzoek van Katrien Vanfraussen (VUB, 2002) waaruit blijkt dat KID-kinderen (KID is een vruchtbaarheidstechniek voor lesbische vrouwen zonder vruchtbaarheidsproblemen) die in een lesbisch gezin opgroeien zich goed voelen en niet meer gepest worden dan andere kinderen.
Ik denk dat het beter is dat een kind opgroeit bij 2 vrouwen of 2 mannen dan eerst bij een moeder en een vader die dan later uit elkaar gaan om dan misschien elk een andere partner te hebben.
Vaderdag is volgens mij niet iets wat je als lesbische moeder gewoon moet overslaan zoals een lesbische moeder zei die ik interviewde. Ik denk dat een kind met bijvoorbeeld een alleenstaande moeder ook wel spontaan iemand gaat kiezen om zijn/haar knutselwerkje dat hij/zij op school maakte aan te geven zoals een nonkel of opa. Dit zal natuurlijk niet voor alle kinderen zo zijn en ik denk ook niet dat het kwaad kan om Vaderdag over te slaan maar persoonlijk zou ik dat niet doen.

Ik denk dat een prentenboek als ‘Twee papa’s voor Tango’ een ideale manier is om het onderwerp bespreekbaar te maken in de klas wanneer het gaat over ‘families’ of ‘iedereen is anders’ of wanneer er echt een kindje in de klas is met 2 papa’s of 2 mama’s en de anderen stellen daar vragen over of willen er meer over te weten komen maar dit is niet noodzakelijk. Dit omdat dat kind zich hierdoor anders kan voelen omdat hij zo het onderwerp lijkt te worden.

Bedankt voor u tijd.
Dorien Dejaeger