Beste lezer,
Ik ben een eerstejaarsstudente kleuteronderwijs aan de KHLeuven. Ik ging op onderzoek naar hoe Belgen denken over hen en hoe je met zulke situaties omgaat in de kleuterklas.
Onze samenleving lijkt steeds toleranter want volgens de wet kan homohuwelijk, homoadoptie, KID(vruchtbaarheidstechniek voor lesbische vrouwen zonder vruchtbaarheidsproblemen), IVF (vruchtbaarheidstechniek die en enkel bij lesbische vrouwen wordt toegepast wanneer KID niet lukt).
Toch staat 60% van de jongeren tussen 16 en 18 jaar vijandig tegenover homoseksualiteit.
Ik vind het erg dat er zoveel jongeren tegen holebi’s zijn en raar omdat de samenleving toleranter lijkt te worden. Ook ken ik in mijn omgeving geen of weinig mensen tegen holebi’s zijn. In mijn omgeving vinden de meeste mensen het zelfs net als mij het erg moedig als je je durft outen als holebi omdat er toch ook nog heel wat mensen tegen holebi’s zijn er toch nog een taboe rond bestaat.
Dit is een uitspraak van een lesbische moeder die ik intervieuwde:
“Mensen zijn mensen, hun geaardheid zou daar geen rol mogen in spelen, we hebben zelf gemerkt dat er heel wat bij komt kijken als je als lesbisch koppel een kindje wilt. Volgens ons moet je er dan ook voor 100% achterstaan anders haak je wel ergens tijdens de procedure af, dus als er ergens een kindje echt gewild en gewenst is, is het wel in deze gezinnen. Maar taboes zullen er altijd zijn, vaak omdat je iets niet kent en op die manier ontstaan er vooroordelen.”Ik ben hiermee eens maar ik denkt niet dat er altijd vooroordelen ontstaan door onwetendheid maar dit blijft eerder onwetendheid volgens mij. Dit omdat je niet weet wat je moet denken over iets wat je niet kent er daardoor niet voor en niet tegen bent. Onwetendheid is volgens mij dus geen oorzaak van taboe.
De holebifederatie organiseert activiteiten en fuiven in Vlaanderen en Brussel. Eerst dacht ik dat holebi’s zich door zulke zaken een beetje afzonderen of zich nog makkelijker anders gaan voelen. Maar door zulke activiteiten komen holebi’s wel met elkaar in contact waardoor ze ervaringen kunnen uitwisselen, raad vragen en geven aan elkaar, vrienden maken en zichzelf zijn als ze dat niet of minder kunnen in hun eigen omgeving. Doordat ze zo merken dat ze niet ‘alleen’ zijn denk ik dat zo’n activiteiten positief zijn voor hun zelfvertrouwen en ze zich zelfs makkelijker gaan outen en ook meer aan activiteiten en fuiven gaan deelnemen die voor iedereen bestemd zijn.
Dus denk ik dat de meeste holebi’s zich door zulke projecten niet gaan afzonderen maar zich zelfs makkelijker gaan outen en meer omgaan met hetero’s.
Uit onderzoek van Vincke uit 1999 bleek dat 4% van de lesbische koppels KID-kinderen had die in het lesbische gezin geboren waren. Daarnaast bleek dat bijna één op tien holebi's kinderen had uit een vorig heterohuwelijk of -relatie. Volgens het recentere Zzzip-onderzoek (2004-2006) blijken 7.1% van de lesbiennes kinderen te hebben uit een eerdere heterorelatie. Recentere cijfers over het aantal kinderen via KID zijn er niet.
De 34-jarige sociologe en cineast maakte een documentaire over haar lesbische zus Zahra en hoe haar vader van Marokkaanse- moeder van Belgische afkomst daarop reageren.
Ik vind het een heel mooi initiatief van de Holebifederatie om een jaarlijkse homofilieprijs uit te reiken zo respecteer je mensen die iets moois doen voor holebi’s en zet je ze ‘in de bloemetjes’.
Ik vind het heel mooi wat ze doet voor haar zus maar wel erg confronterend voor de ouders en andere ouders die ook tegen de geaardheid van hun kind zijn.
De Vader van Zahra vindt geen enkele verwijzing naar homoseksualiteit in de koran, in elk geval niets over de geestelijke liefde tussen twee mannen. Samia vraagt zich dan weer luidop af hoe je kunt geloven in iets dat je bestaan ontkent…
Ik volg de gedachte van Samia en denk dat geloven grenzen moet hebben en het bijna onmogelijk is om alles te geloven en te volgen wat er in de bijbel of koran staat.
Ik geloof niet dat holebi’s vroeger niet bestonden maar wel dat mensen zicht toen niet durfden outen. De taboe die hier nu rond bestaat is volgens mij bij de meeste mensen niet meer vanuit de godsdienst. Dit was volgens mij vroeger meer het geval. Dit leid ik af uit het feit dat er vroeger meer mensen waren die belang hechtten aan hun godsdienst.
Ik ben het volledig eens met het onderzoek van Katrien Vanfraussen (VUB, 2002) waaruit blijkt dat KID-kinderen (KID is een vruchtbaarheidstechniek voor lesbische vrouwen zonder vruchtbaarheidsproblemen) die in een lesbisch gezin opgroeien zich goed voelen en niet meer gepest worden dan andere kinderen.
Ik denk dat het beter is dat een kind opgroeit bij 2 vrouwen of 2 mannen dan eerst bij een moeder en een vader die dan later uit elkaar gaan om dan misschien elk een andere partner te hebben.
Vaderdag is volgens mij niet iets wat je als lesbische moeder gewoon moet overslaan zoals een lesbische moeder zei die ik interviewde. Ik denk dat een kind met bijvoorbeeld een alleenstaande moeder ook wel spontaan iemand gaat kiezen om zijn/haar knutselwerkje dat hij/zij op school maakte aan te geven zoals een nonkel of opa. Dit zal natuurlijk niet voor alle kinderen zo zijn en ik denk ook niet dat het kwaad kan om Vaderdag over te slaan maar persoonlijk zou ik dat niet doen.
Ik denk dat een prentenboek als ‘Twee papa’s voor Tango’ een ideale manier is om het onderwerp bespreekbaar te maken in de klas wanneer het gaat over ‘families’ of ‘iedereen is anders’ of wanneer er echt een kindje in de klas is met 2 papa’s of 2 mama’s en de anderen stellen daar vragen over of willen er meer over te weten komen maar dit is niet noodzakelijk. Dit omdat dat kind zich hierdoor anders kan voelen omdat hij zo het onderwerp lijkt te worden.
Bedankt voor u tijd.
Dorien Dejaeger
zondag 1 maart 2009
STAP 5: Proces
Gesprek met mama:
Ik had op zaterdag 14/02/2009 een gesprek met mijn mama over homoouders. We kwamen tot het besluit dat we een alleenstaande ouder helemaal niet raar vin
den en ons eigenlijk geen zorgen maken over de ontwikkeling van een kind met 1 ouder. Dus wanneer een kind enkel 1 mama of 1 papa mag hebben, waarom dan geen 2 mama's of 2 papa's. Vanuit dit standpunt ben ik zekerder over mijn mening over homoouders. Dit omdat wanneer een kind met 1 ouder volgens ons perfect kan ontwikkelen en opgroeien dan een kind met 2 ouders (ook al zijn dat 2 mama's of 2 papa's) ook.
Maar of het nu invloed heeft op het kind zijn sociale ontwikkeling, of het ook makkelijker holebi zal worden en een kind met een mama en een papa daar zijn we niet uit.
Gesprek met Odile:
Op dinsdag 24/02/2009 had ik een gesprek met een klasgenoot Odile over kinderen met 2 mama's of 2 papa's. Zei vroeg zich af of zo'n kinderen makkelijker uitgesloten worden. Ik denk niet dat zij makkelijker uitgesloten worden omdat er vaak mensen uitgesloten worden zonder een echte reden. Dus denk ik dat je vaak niet uitgesloten wordt omdat je anders bent maar eerder omdat er mensen zijn die een 'zwart schaap' willen maken van iemand. Als je dan als een beetje anders bent heb je misschien wel meer kans om dat 'zwarte schaap' te zijn.
Of zo'n kind zich anders voelt, daar raakten we niet uit. We denken dat dat veel met de opvoeding te maken heeft en de mannier waarop anderen hun omgeving te weten komt dat hij of zij 2 mama's of 2 papa's heeft.
We vroegen ons ook af of je dit moet aanbrengen in de kleuterklas en hoe. We denken dat het belangrijk is wanneer je een kleuter in je klas hebt met homoouders om dat aan de andere kleuters mee te delen. We zouden dit dan aanbrengen als iets wat een beetje anders is zoals een Chinees kindje in je klas hebben maar helemaal niet abnormaal of iets dergelijks. Er mag denk ik ook niet te veel aandacht aan besteed worden maar wanneer het gaat over families in de klas kan het zeker aan bod komen.
Bezoek op website voor (aanstaande) ouders:
Ik bezocht de website 'www.zappybaby.be', dit is een website voor (aanstaande ouders). Tussen de forums vond ik er ééntje met als onderwerp: 'Joehoe-ik heb 2 mama's'. Hier praatten lesbische (aanstaande) moeders over onderwerpen als: zwanger worden, zwanger zijn, bevallen en het ouderschap. Onder elk bericht dat ze op het forum plaatsen verschijnt er telkens een soort groeilijn waarop je kan zien hoelang de aanstaande moeder in verwachting is of hoe oud haar kind, of meerdere kinderen zijn. Dit is denk ik wel handig voor ouders die hierop willen reageren. Verschillende mama's zetten er foto's van hun kind(eren) en sommigen zelfs een echografie. Dit vind ik toch wel erg persoonlijk en ik denk dat
Ik heb zo wat meegelezen op het forum en ik merkte echt en band tussen de vele vrouwen die op dit forum elkaar op de hoogte houden van hun (toekomstig) kind. Dat vond ik wel mooi en ik denk dat het voor velen onder hen een steun is en een plaats waar ze open met elkaar kunnen praten.
Omdat ik graag een mondige kleuter of jong lagereschoolkind met 2 mama's of 2 papa's zou willen intervieuwen en er zelf geen ken heb ik zelf een reactie gezet op dat forum. Hierin heb ik uitgelegd waarom ik zo iemand zou willen intervieuwen en hoe ik dat zie.
Hopelijk krijg ik snel reactie van iemand wiens kind ik zou kunnen intervieuwen.
Onderzoek van de K.U.Leuven
Een onderzoek van de K.U.Leuven wijst het uit. Een meerderheid van jongeren staat vandaag uitgesproken vijandig tegenover homo's en lesbiennes. Die tendens van homofobie lijkt de laatste jaren sterker te worden. Jongens en meisjes die zich tijdens hun puberteit outen worden zwaar aangepakt op school.
Dit blijkt uit een reportage van koppen op 19/02/2009 die ik herbekeek op 28/02/2009
2 mensen van ‘wel jong niet hetero’ geven workshops over homoseksualiteit in een school in Aarschot, dit doen ze al 4 jaar.
Door het homohuwelijk en homoadoptie lijkt onze samenleving steeds toleranter maar 60% jongeren tussen 16 en 18 jaar zouden, zo blijkt uit onderzoek zou erg vijandig staan tegenover homoseksualiteit.
Jongeren tussen 14 en 17jaar uit verschillende studierichtingen werd het zelf gevraagd
De meesten lijken het moeilijker te hebben wanneer hun zoon homo is dan wanneer een vriend homo is.
In het filmpje zegt men ook dat homo te vaak als schelwoord gebuikt wordt en dit mensen kan kwetsen.
Ik heb het gevoel dat ik dat woord vroeger meer hoorde in mijn omgeving dan nu. Ik denk dat mensen daar voorzichtiger mee omspringen om dat als scheldwoord of plagerij te gebruiken omdat je er mensen mee kan kwetsen die holebi zijn.
Een jongen die homo is getuigd dat hij vooral allochtone jongeren hoort die wel eens scheldwoorden naar hem roepen. Zij zouden het echt ‘niet normaal’ vinden en hij denkt dat hun geloof hier in meespeelt.
Volgens mij heeft je geloof er wel wat mee te maken maar er zijn ook erg gelovige mensen wiens godsdienst tegen holebi’s is maar zelf holebi zijn of er geen problemen mee hebben wanneer iemand in hun omgeving holebi is.
Bron: http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/mediatheek/1.474320
Afspraak met 8 personen van verschillende leeftijd
30 maart sprak ik af met 8 personen van verschillende leeftijden.
In mijn deze groep van mensen geloofde een kleine minderheid dat holebi zijn een ‘ziekte’ is. Hier ben ik het helemaal niet mee eens en vooral omdat deze persoon zo niemand kent vind ik dat die zoiets niet mag ‘beweren’.
De anderen hebben allemaal geen problemen met holebi’s , kennen er zelf een paar en vinden dat heel aangename mensen die helemaal niet ‘anders’ zijn.
Iedereen was het er wel over eens dat holebi’s er altijd geweest zijn. Volgens ons is de oorzaak van het feit dat er nu wel holebi’s zijn terwijl dit over 20 jaar niet leek te bestaan omdat de taboe hier rond verminderd is.
Ik geloof niet dat holebi’s vroeger niet bestonden maar wel dat mensen zicht toen niet durfden outen. De taboe die hier nu rond bestaat is volgens mij bij de meeste mensen niet meer vanuit de godsdienst. Dit was volgens mij vroeger meer het geval. Dit leid ik af uit het feit dat er vroeger meer mensen waren die belang hechtten aan hun godsdienst.
Bron: afspraak met 8 personen van verschillende leeftijd
Wel jong niet hetero
WelJongNietHetero bestaat dit jaar 15 jaar en organiseert tal van evenementen, vakanties vooral voor jongeren tot 30jaar. Ik vind dit een goed initiatief maar vraag me af of jongeren zich hierdoor niet afzonderen van de hetero’s.
Het lijkt dat er vooral voor jongeren evenementen en organisaties zijn, wat mij een beetje discriminerend lijkt. Voor vakanties voor holebi’s is er misschien een kleiner publiek bij de 30 plussers. De fuiven en evenementen zijn meestal wel voor alle leeftijden maar ik vind dat er ook wat evenementen mogen zijn voor holebi’s boven de 30.
Op de website van WJNH vind je verhalen van jongeren die ontdekken, ontdekt hebben, twijfelen of ze holebi zijn.
Volgens mij hebben die veel steun aan elkaar en is plaats waar je anoniem je verhaal kan vertellen een goed initiatief van WJNH.
Bron: http://www.weljongniethetero.be/submenu.asp?anch=7
Zij en haar van Dick Bracke
Woe 15/04 vertelde een vriendin mij over een boek dat ze gelezen had.
Ze had het boek ‘zij en haar’gelezen. Het gaat over een meisje dat ontdekt dat ze lesbisch is. Ze gaat dan ook een relatie aan met een meisje en vertelt dat aan een paar vriendinnen. In het boek kom je ook te weten hoe ze dat aan haar ouders en vrienden vertelt. Sommige vriendinnen reageren heel positief maar sommigen helemaal het tegengestelde en willen niet meer bevriend met haar zijn.
Het boek had haar en mij nadat ze mij het hele verhaal verteld had echt geraakt. Er kwamen wel wat seksscènes in wat ze niet helemaal gepast vond omdat het boek eigenlijk geschreven is voor 14-jarigen. Persoonlijk heb ik daar minders moeite mee maar ik kan er wel inkomen dat niet elke 14-jarige klaar is om zulke dingen te lezen.
We vonden het heel interessant om te weten hoe je daarmee kan omgaan met zulke gevoelens en situaties en het vertellen aan je ouders en vrienden.
Wat ons iets heel raar lijk is hoe je merkt dat de vriendschap die je met iemand hebt liefde wordt of is. Het moet volgens mij ook heel moeilijk zijn om hier zeker van te worden want ik denk de grens tussen vriendschap en liefde soms niet zo duidelijke is omdat die bij iedereen anders is.
Wat we beiden heel goed vonden aan het boek was dat er op het einde telefoonnummers en adressen stonden van plaatsen waar je terecht kan als je met vragen zit over homoseksualiteit.
Nadat ik dit wist had ik echt wel het gevoel dat het boek geschreven is voor holebi’s en mensen met holebi’s in hun omgeving of die er gewoon meer over te weten willen komen.
Bron: een vriendin die het boek Zij en haar van Dirk Bracke las
Zij en haar - 2004 (Davidsfonds/InfodokZij en haar - 2004 (Davidsfonds/Infodok) Zij en haar - 2004 (Davidsfonds/Infodok
Hoe Dirk Bracke zelf besloot om een boek te gaan schrijven over homoseksualtiteit
Op de site http://users.telenet.be/ las ik hoe Dirk Bracke zelf besloot om een boek te gaan schrijven over homoseksualtiteit en hoe hij daar eerst meer dingen over te weten kwam.
Hij vertelt daar ook dat ouders en vrienden van mensen die zich outen als holebi vaak heel anders reageren. Ik vind het heel erg dat sommigen niet geaccepteerd worden en zelfs weglopen van huis of zelfmoord plegen omdat ze zich dat zo niet meer goed voelen na dat ze zich geout hadden.
Dit hele boek kan volgens mij mensen die holebi zijn helpen om te weten te komen of ze zo zijn, om daarmee om te gaan en om het aan anderen te vertellen. Maar ik denk dat het zeker ook mensen in hun omgeving kan helpen om homoseksuelen beter te begrijpen en mee om te gaan.
Door de ‘infolijnen en adressen’ achteraan in het boek denk en hoop ik dat zulke dingen kunnen vermeden worden bij sommige personen
Dirk Bracke zei ook ‘je kiest niet of je lesbisch bent, je bent dat gewoon’ en dat hoorde ik ook van een koppel. Deze 2 vrouwen willen binnenkort graag een kind maar ze hopen dat hij of zij hetero zal zijn. Ze zijn heel gelukkig met elkaar maar het is gewoon niet eenvoudig om als holebi door het leven te gaan omdat je toch nog vaak anders behandeld word door verschillende mensen. In hun geval worden ze door collega’s van de ene vrouw heel erg geaccepteerd en ze kunnen er zelfs grapjes om maken en dat vinden ze echt heel aangenaam en ‘tof’,sympatiek’..
Maar de andere vrouw durft dit op haar werk gewoon niet te vertellen omdat ze weet dat ze zo negatief zouden reageren.
Het is wel zo dat holebi’s meer aanvaard worden dan vroeger. Vroeger durfden mensen zich minder niet te outen want zoiets kon gewoon niet. Ik denk dat dit ook verklaard waarom mensen scheiden en dan nadien zich outen als holebi, omdat het vroeger gewoon absoluut niet aanvaard werd. Volgens mij is er dus zowieso al een hele verbetering en ik denk dat holebi’s steeds meer aanvaard gaan worden in onze maatchappij en mensen zich daardoor ook steeds meer gaan outen.
Bron: http://users.telenet.be/dirkbracke/zij_en_haar.html
75 intrafamiliale homoadopties in België sinds 2006
Uit het artikel ‘75 intrafamiliale homoadopties in België sinds 2006’ dat ik las op de website ‘www.towntalk.wordpress.com’ blijkt dat het aantal adopties met 15% gestegen is. Dat is heel goed maar er waren er maar 4 extrafamiliale adopties (zonder biologische band) in 2008. Dit is echt wel heel weinig en daar komt nog eens bij dat ze niet alleen lang moeten wachten maar er ook een lange procedure moet aan vooraf gaan. Dit lijkt me erg frustrerend voor ouders van hetzelfde geslacht die een kind willen adopteren.
Bron: http://towntalk.wordpress.com/2009/03/10/75-intrafamiliale-holebiadopties-in-belgie-sinds-2006/
Tekort aan opvangtehuizen
Er is in Vlaanderen een tekort aan opvangtehuizen voor jongeren die permanente of begeleidende opvang nodig hebben.
Opvangtehuizen zijn vaak niet gespecialiseerd in holebi jongeren die in de knoop zitten met hun geaardheid en al dan niet terecht vrezen voor de reacties van hun omgeving. Het is zeer belangrijk dat deze jongeren beter geholpen kunnen worden en er dus meer opvangtehuizen komen die gespecialiseerd zijn in deze problematiek die vaak tot zelfmoord leid.
Ik vind het goed dat men het hier niet alleen heeft over permanente- maar ook over dag- en nachtopvang, opvang via chat sessies, telefonische opvang en opvang en begeleiding van jongeren en hun omgeving. Volgens mij moet permanente echt als de allerlaatste stap gezien worden want dit wil denk ik in vele gevallen zeggen dat de omgeving van de holebi jongere er niet mee om kunnen.
Bron: http://www.holebi-events.eu/opvanghuis_25.html
Prentenboek twee papa’s voor Tango
Toen ik op zoek was naar boekjes voor stage kwam ik het boekje ‘Twee papa’s voor Tango’ tegen. Dit prenten boek voor kleuters van 4 tot 6 jaar gaat over Twee mannetjespinguïns in de dierentuin die altijd samen willen zijn. Ze bouwen samen een nest, broeden zelfs samen een ei uit en dan wordt Tango geboren! Doordat het in de dierentuin gebeurt komt het denk ik geloofwaardig over voor kleuters en niet als iets raars wat enkel heel ver weg voorkomt. Het boekje is ook erg realistisch: ‘Dat is allemaal niet zo eenvoudig want mannetjespinguïns kunnen geen eieren leggen.’ Doordat het bij dieren voorkomt denk ik dat het makkelijker bespreekbaar is met kinderen. Alles wordt niet als iets anders maar wel als iets positief en speciaals voorgesteld wat er in de dierentuin gebeurt. De tekeningen vind ik eenvoudig, met weinig detail maar wel duidelijk genoeg. Wat ik mooi vind en heel herkenbaar is voor kinderen is dat de op de kaft alleen Tango wordt afgebeeld met 2 handjes in de lucht die 2 andere, grotere pinguïnpootjes vasthouden.
Ik denk dat dit een ideale manier is om het onderwerp bespreekbaar te maken in de klas wanneer het gaat over ‘families’ of ‘iedereen is anders’ of wanneer er echt een kindje is met 2 papa’s of 2 mama’s en de anderen stellen daar vragen over of willen er meer over te weten komen.
Bron: Schrieber-Wicke E. en Holland C. (ill) (2006). Twee papa’s voor Tango. Antwerpen C. de Vries-Brouwers
Op 20 mei interviewde ik een een lesbische moeder.
Eerst en vooral wil ik jullie feliciteren met jullie ouderschap.
Danku.
Alls er vragen zijn waar je liever niet op antwoordt is dat geen probleem en je blijft anoniem.
Oké.
Was het voor jullie een moeilijke beslissing om te kiezen voor een kind?
Er is eerst een hele tijd van overleg aan vooraf gegaan, het was zeker geen impulsieve beslissing. Ook toen we besloten hadden ermee te starten hebben we in het centrum waar we gegaan zijn verschillende gesprekken met een psycholoog gehad om te zien of we wel achter deze beslissing staan.
Hebben jullie dit met nog met andere mensen besproken of de mening gevraagd van familie, vrienden, lesbische- of homokoppels met een kinderwens of kinderen?
Ja we hebben dit met verschillende mensen uit onze omgeving besproken, en iedereen reageerde positief, ik heb ook een lesbische kennis die reeds een kindje had en ook met haar hebben we het erover gehad.
Hebben jullie gekozen voor adoptie, KID(kunstmatige inseminatie voor lesbische vrouwen zonder vruchtbaarheidsproblemen) of IVF(in-vitrofertilisatie), of een andere weg en waarom? Als jullie niet voor adoptie kozen: bent u of u vriendin zwanger geweest?Was dat een lange of moeilijke procedure? Krijg je daar voldoende informatie over?
We zijn naar dat centrum gegaan en daar stelde ze KID ( kunstmatige inseminatie ) voor, met deze techniek is het echter niet gelukt om zwanger te worden ( 7 pogingen ) nadien zijn we op hun aanraden overgestapt op IVF. Een adoptiekindje zagen we ook wel zitten maar ik weet van een vriendin wat een zware procedure dat is en dat zagen we eerlijk gezegd niet zitten.
Ikzelf ben zwanger geweest.
Er is toch bijna 4 maand overgegaan tussen de eerste afspraak en het daadwerkelijk starten met KID; eerst een afspraak met een gynecoloog, bloedafnames, onderzoek, 3 gesprekken met een psycholoog, na dit alles moesten we wachten op hun goedkeuring of we al dan niet konden starten.
We hebben daar altijd voldoende uitleg gekregen over het hoe, wat en waarom.
Waren jullie 'bang' voor de reacties van familie, vrienden of collega's?
Bang is een groot woord, maar ja we hadden wel bij bepaalde mensen uit de familiekring zoiets van "hoe gaan die reageren", ook omdat we hun van op voorhand niets verteld hadden.
Hoe reageerden ze nadat jullie het verteld hadden?
De meeste mensen waren heel positief, we hebben heel veel leuke reacties gekregen.
Hebben jullie veel steun aan hen of waren er ook mensen die niet positief reageerden?
Ja het deed wel goed te weten dat zoveel mensen achter onze beslissing stonden. Er waren enkele mensen van de familie die wat afwachtend waren, wat eigenlijk wel hun goed recht was, ze wisten tenslotte niet dat we bezig waren om een kindje te krijgen. Deze hebben wat aan het idee moeten wennen. Ondertussen is dat wel allemaal goed hoor, ze zijn zot van ons zoontje.
Verwachten jullie moeilijke momenten met jullie kind wanneer die zich vragen zal beginnen stellen over zijn vader?
Nu we gaan hem van in het begin ( aangepast aan de leeftijd natuurlijk) zeggen hoe de vork aan de steel zit. Nu zelf gaan we niet over een vader spreken, dan maak je er een persoon van waar je kind kan gaan over fantaseren, wel over een donor, een meneer die ons een zaadje gegeven heeft. Vragen gaan er zeker komen, en dat mag geen taboe zijn. Nu we weten zelf ook niks over de donor, dus daar kunnen we geen uitleg over geven, maar wel over het verloop.
Denk je dat jullie kind zich ‘anders’ zou voelen dan zijn vriendjes, klasgenootjes?
Nu veel hangt van het karakter van je kindje af, maar we hopen hem zo te kunnen opvoeden dat hij zich niet 'anders' gaat voelen
Zijn jullie daar gerust in of is dat toch iets waar je je wel eens zorgen over maakt?
Kinderen kunnen heel hard zijn voor elkaar, maar er zijn in een klas veel kinderen die geen standaard gezinssituatie hebben, kinderen van alleenstaande ouders, samengestelde gezinnen, allochtonen,...
Er zijn altijd wel redenen te vinden waarom kinderen elkaar plagen, ook een brilletje dragen of haarkleur, ...
We gaan hem daar wel proberen tegen te wapenen. En eigenlijk maak ik me daar niet veel zorgen over. Misschien dat de puberteit iets moeilijker is omdat je dan meer stilstaat bij ‘wie ben ik’, maar uiteindelijk heeft hij 2 ouders en je krijgt van bij de geboorte een aantal uiterlijke kenmerken en karaktertrekken mee, maar je wordt toch grotendeels gevormd door je opvoeding, omgeving en ervaringen.
Denk je dat een meisje makkelijker overweg kan met 2 moeders dan een jongen?
Nee persoonlijk denk ik dat niet, er zijn ook veel meisjes waarvan ze zeggen dat is een echt 'vaderskindje'. Nu hij zal hier voldoende kansen krijgen om zich tot een echt jongetje te ontwikkelen, we gaan voetballen en wilde spelletjes niet uit de weg.
Geloven jullie dat een kind zoiets als een moeder- en een vaderfiguur nodig heeft? Zo ja, wordt de vaderrol dan vervult door een opa of nonkel?
Volgens mij heeft een kind voor bepaalde dingen een voorkeur, ze gaan naar de ene ouder meer voor een knuffel als ze ziek zijn, naar de andere als ze met iets zitten of ze knutselen liever met de één en spelen liever dat ene spelletje met de ander. Maar of dit nu een speciaal 'moeder' of 'vader' moment moet zijn dat denk ik niet. Volgens mij is het belangrijkste dat er 2 mensen zijn die hem heel graag zien en hem echt gewild hebben.
Er zijn, moest het nodig zijn, voldoende mannen in zijn omgeving voor "mannenzaken".
Hoe zien jullie moeder- en vaderdag in de toekomst? Als jullie kind op school iets maakt op vaderdag maken jullie daar dan een 2e moederdag van en is dat dan voor 'mama 2' of eerder voor de nonkel of opa? Zal hij op moederdag 2 knutselwerkjes moeten maken op school?
Er is geen vaderdag, hij zal weten dat dit bestaat, maar hij heeft 2 moeders en de medemoeder zoals ze dit noemen, is geen vervanging van een vader, maar ook gewoon een moeder.
Hij gaat naar de creche en daar hebben we gewoon 2 dingen gekregen bij moederdag en moest hij later op school iets knutselen bij vaderdag, wat waarschijnlijk is, hij kan moeilijk enkel kijken hoe andere kindjes iets maken, wel dan is dat gewoon een mooi knutselwerkje dat hij meebrengt. Denken jullie dat er nog een taboe heerst in Vlaanderen rond homo's en lesbiënnes of hun ouderschap?
Ja dat denk ik wel, het is voor vele mensen, vaak van een oudere generatie nog wat anders, en alles wat anders is dan ze kennen roept vragen en vooroordelen op.
Merken jullie daar iets van in jullie omgeving of is dat iets wat steeds meer aanvaard wordt en stilaan zal verdwijnen?
Zelf merken we daar nauwelijks iets van, we wonen in een jonge buurt en hebben met zijn geboorte massa's kaartjes en cadeautjes gekregen zelf van mensen waar we nog nooit meer dan ‘goedendag’ tegen gezegd hadden.
Hoe denken jullie daarover?
Mensen zijn mensen, hun geaardheid zou daar geen rol mogen in spelen, we hebben zelf gemerkt dat er heel wat bij komt kijken als je als lesbisch koppel een kindje wilt. Volgens ons moet je er dan ook voor 100% achterstaan anders haak je wel ergens tijdens de procedure af, dus als er ergens een kindje echt gewild en gewenst is, is het wel in deze gezinnen. Maar taboes zullen er altijd zijn, vaak omdat je iets niet kent en op die manier ontstaan er vooroordelen.
Zullen er nog broertjes of zusjes volgen?
We hopen van wel ja.
Bedankt. Ik wens jullie nog veel geluk samen met jullie kindje.
Veel succes met je studies.
Ik had een goed gevoel bij dit interview, vooral omdat ze er zo doordacht mee te werk gingen: gesprekken met een psycholoog om ze zien of ze er zeker van waren en ze bespraken het met mensen uit hun omgeving.
Wat ik er moedig vind en ik denk ik persoonlijk niet zou volgehouden hebben is dat zij 7 KID pogingen ondergingen en dan nog eens overschakelden naar IVF.
Ik vind het heel goed dat zei veel steun hadden van de mensen in hun omgeving en er slechts enkelen minder reageerden in het begin. Volgens mij geeft dat je veel moed en verklaart het ook voor een stuk hoe ze de lange procedure volgehouden hebben.
Ik vind mooi om te zien hoe positief en toch realistisch zij is de toekomst van hun kind zien: niet spreken over een vader maar een persoon die een zaadje gegeven heeft waar het kind dan zelf over gaat fantaseren.
Ik denk dat ze gelijk heeft als ze zegt dat het kind niet makkelijker geplaagd of gepest gaat worden door zijn thuissituatie maar dat je evengoed geplaagd kan worden met een brilletje.
Ik denk ook dat het weinig verschil maakt voor een jongen of hij 2 moeders of 2 vaders heeft. Volgens mij heeft een kind wel meer een vaderfiguur nodig dan zei zegt want van een vader leer je gewoon andere dingen. Maar dit is iets wat volgens mij vanzelf komt en een kind bouwt altijd banden op met opa’s en nonkels en volgens mij kunnen die hem perfect helpen met ‘mannenzaken’ zoals zij ook zegt.
Volgens mij is Vaderdag niet iets wat je gewoon moet overslaan zoals deze mevrouw zegt. Ik denk dat een kind met een bijvoorbeeld een alleenstaande moeder ook wel spontaan iemand gaat kiezen om zijn/haar knutselwerkje dat hij/zij op school maakte aan te geven zoals een nonkel of opa. Dit zal natuurlijk niet voor alle kinderen zo zijn en ik denk ook niet dat het kwaad kan om Vaderdag over te slaan maar persoonlijk zou ik dat niet doen.
Ik ben het wel eens met haar wanneer ze zegt dat er mensen zijn, vaak van oudere generaties die over het onbekende of wat afwijkt van het normale vooroordelen hebben.
Bron: Interview met lesbische moeder
Holebifederatie
De Holebifederatie is de koepel van de Vlaamse en Brusselse holebiverenigingen. Zij ondersteunt holebigroepen en komt op voor gelijke kansen en rechten voor homo’s, lesbiennes en bi’s. De Holebifederatie organiseert Holebifoon, Holebitext en ZiZo en ondersteunt de Belgian Lesbian and Gay Pride en de Lesbiennedag.
Op de website van de holebifederatie vind je o.a. activiteiten en fuiven in Vlaanderen en Brussel. Eerst dacht ik dat holebi’s zich door zulke zaken een beetje afzonderen of zich nog makkelijker anders gaan voelen. Maar door zulke activiteiten komen holebi’s wel met elkaar in contact waardoor ze ervaringen kunnen uitwisselen, raad vragen en geven aan elkaar, vrienden maken en zichzelf zijn als ze dat niet of minder kunnen in hun eigen omgeving. Doordat ze zo merken dat ze niet ‘alleen’ zijn denk ik dat zo’n activiteiten positief zijn voor hun zelfvertrouwen en ze zich zelfs makkelijker gaan outen en ook meer aan activiteiten en fuiven gaan deelnemen die voor iedereen bestemd zijn.
Dus denk ik dat de meeste holebi’s zich door zulke projecten niet gaan afzonderen maar zich zelfs makkelijker gaan outen en meer contact gaan hebben met hetero’s.
Op de website van de Holebifederatie vind je ook eeenlijst met aangesloten groepen in heel Vlaanderen en Brussel van de Holebifederatie. Dit vind ik heel goed: zo merk je dat er toch heel wat informatie te vinden is over de alles wat er voor holebi’s bestaat.
Er is ook Fednet en ZIZo. Fednet is de tweewekelijkse elktronische nieuwsbrief van de Holebifederatie. Je vindt er nieuws van de Holebifederatie en haar aangesloten groepen.
ZiZo is Vlaanderen grootste magazine voor holebi's. ZiZo verschijnt zes keer per jaar en wordt uitgegeven door de Holebifederatie.
In ZiZo vinden holebi's alles wat ze nodig hebben: politiek, cultuur, welzijn, een kalender en de gegevens van alle Vlaamse holebigroepen.
Hierin vind je niet alleen leuke, handige en serieuze weetjes voor en over holebi’s maar ook een interview met Natalia en in de ZIZo van mei vind je een speciale verkiezingsspecial met gesprekken met leden van politieke partijen over holebi’s.
Ik denk dat dit tijdschrift, gericht naar holebi’s niet alleen voor holebi’s interessant is omdat het over meer gaat dan alleen holebi-events en dingen die enkel voor holebi’s interessant kunnen zijn.
In de het archief van de Holebitext vond ik een bericht over het voorstel van het lesbisch ‘vaderschapsverlof’.
Dit vind ik een zeer goed initiatief want volgens mij moeten niet alleen ouders die bestaan uit een moeder en een vader recht hebben of vaderschapsverlof. Dus lijkt me dit erg logisch dat ook homo-ouders vaderschapsverlof zouden krijgen.
Verder hebben homo-ouders net als heteroouders moederschaps- en ouderschapsverlof wat heel goed is. Het adoptieverlof is in theorie hetzelfde maar in praktijk eigenlijk onmogelijk. Dat omdat het adoptieverlof moet starten binnen 2 maanden na de inschrijving van het kind in het bevolkingsregister. Maar de procedure voor stiefouderadoptie duurt minimum 6maanden. Dit vind ik erg onzinnig en onlogisch en ik vind dat naast het vaderschapsverlof ook die moet veranderd worden zodat iedereen ervan kan genieten.
Ik ben het volledig eens met het onderzoek van Katrien Vanfraussen (VUB, 2002) waaruit blijkt dat KID-kinderen (KID is een vruchtbaarheidstechniek voor lesbische vrouwen zonder vruchtbaarheidsproblemen) die in een lesbisch gezin opgroeien zich goed voelen en niet meer gepest worden dan andere kinderen.
cijfers:
Hoeveel holebi's hebben kinderen?
Uit onderzoek van Vincke uit 1999 bleek dat 4% van de lesbische koppels KID-kinderen had die in het lesbische gezin geboren waren. Daarnaast bleek dat bijna één op tien holebi's kinderen had uit een vorig heterohuwelijk of -relatie. Volgens het recentere Zzzip-onderzoek (2004-2006) blijken 7.1% van de lesbiennes kinderen te hebben uit een eerdere heterorelatie. Recentere cijfers over het aantal kinderen via KID zijn er niet.
Hoeveel lesbiennes hebben een kinderwens?
Het Zzzip-onderzoek van John Vincke (2004-2006) bevroeg de kinderwens. 54.5% van de ondervraagde lesbiennes en bivrouwen duidden aan dat ze een kinderwens hebben.
Ik vind 1 op de 10 holebi’s met kinderen uit een vorig heterohuwelijk of –relatie erg veel. Volgens mij gaat dit steeds minder voorkomen omdat er steeds meer lesbiennes en homos dan vroeger denk ik zich durven outen. Dus gaan ze niet eerst een huwelijk of relatie aangaan met iemand van het andere geslacht.
Ik denk dat het beter is dat een kind opgroeit bij 2 vrouwen of 2 mannen dan eerst bij een moeder en een vader die dan later uit elkaar gaan om dan misschien elk een andere partner te hebben.
Hoe staan jongeren zelf tegenover holebi’s?
• Ongeveer 2,2% van de ondervraagde jongeren zegt holebi te zijn, zowel bij de
jongens als bij de meisjes.
• 60 tot 70% van de jongeren heeft er geen probleem mee om vriendschap te
sluiten met holebi’s. Hen vergezellen naar een holebifuif zien ze minder goed
zitten.
• Ongeveer een derde van de respondenten zegt geen holebi’s te kennen.
• Slechts 14% vindt dat holebi’s niet mogen trouwen. 40 à 50% vindt dat ze
kinderen moeten kunnen opvoeden.
• Voor de echt negatieve holebi-stereotypen blijkt de Vlaamse jongere niet vatbaar.
Zo vindt slechts 7% dat lesbiennes regelrechte mannenhaatsters zijn
en denkt 6% dat homo’s vaak pedofiel zijn. Jongeren zijn het meer eens met
minder negatieve stereotypen. Een kwart is het bijvoorbeeld eens met de stelling
dat homo’s altijd opzichtig gekleed zijn.
Ik vind het erg dat er zoveel jongeren tegen holebi’s zijn en raar omdat de wetten dit wel goedkeuren door homohuwelijken, -adopties en kunstmatige bevruchtingen. Ook ken ik in mijn omgeving geen of weinig mensen tegen holebi’s zijn. De meesten van mijn vrienden vinden zelfs net als mij het erg moedigr als je je durft outen als holebi omdat er toch ook nog heel wat mensen tegen holebi’s zijn er toch nog een taboe rond bestaat.
Bron: http://www.holebifederatie.be/
http://zizo-magazine.be/
Interview in flair met homokoppel Tim en Steven: Papa’s op de wachtlijst
Ik snap niet goed waarom ze een adoptiekindje aangevraagd hebben als er nog niet klaar voor waren. Het kan wel dat ze verwacht hadden dat het lang ging duren maar ik vind dat je toch voor ogen moet houden dat het ook snel kan gaan.
Langs de andere kant vind ik het wel moedig dat ze dat kunnen afzeggen hebben want als je weet hoelang je daarna misschien moet wachten lijkt het mij heel moeilijk op zoiets stop te zetten. Ook emotioneel als je echt een kinderwens hebt en dan de kans krijgt om een kindje te adopteren moet dat erg zwaar zijn om zo’n procedure stop te zetten. Dat vind ik toch erg moedig van hen.
Ik vind het heel goed dat de wetgeving hierrond veranderd is in 2006 en adoptie door homoseksuele koppels ook werd toegestaan. Want als je zoals in 2004 een samen als homokoppel een kind wil adopteren maar op papier ben is één van beide de alleenstaande adoptieouder dan vind ik dat toch maar raar. Je voedt het kind dan wel samen op en jullie zijn beiden de ouders maar toch vind ik dat het op papier ook juist moet zijn. Niet alleen omdat wanneer je uit elkaar gaat het kind volgens de wet maar van 1 van je 2 is. Dit ook omdat het betekent dat de wet dit goedkeurt en dus ook voor een stuk de maatschappij hier ‘breeddenkender’ in geworden is en dit goedkeurt.
Wat ik heel goed vind is dat er een adoptiecursus bestaat, georganiseerd door Kind & Gezin. Maar het is wel jammer dat de procedure zolang duurt en je meestal lang moet wachten op een kind. Dit komt onder andere doordat er veel meer aanvragen zijn dan mensen die hun kind afstaan en omdat de procedure gewoon veel met zich meebrengt. Mensen die hun kind afstaan zelf mogen kiezen of het wel of niet aan homokoppels gegeven wordt. Tim en Steven denken dat vele mensen denken dat 2 mannen minder goed voor een kind kunnen zorgen dan een man en een vrouw. Ik denk dat zei even goed voor een kind kunnen zorgen maar weet niet of dat de oorzaak is.
Het feit dat ouders zelf mogen kiezen of ze hun kind al dan niet aan homokoppels afstaan leek me eerst erg discriminerend dat zoiets bestaat. Maar eigenlijk denk ik dat dit wel goed is want het is al een hele stap om je kind af te staan dus denk ik dat je toch wat zeggenschap mag hebben bij wat voor een koppel je kind terecht komt.
Bron: Interview in flair met homokoppel Tim en Steven: Papa’s op de wachtlijst
Homofilieprijs 2006 voor Breese Saddie Choua die een documentaire maakt over haar lesbische sus Zahra
De homofilieprijs van 2006 gaat naar de Breese Saddie Choua. De 34-jarige sociologe en cineast maakte een documentaire over haar lesbische zus Zahra en hoe haar vader van Marokkaanse- moeder van Belgische afkomst daarop reageren.
Ik vind het een heel mooi initiatief van de Holebifederatie om een jaarlijkse homofilieprijs uit te reiken zo respecteer je mensen die iets moois doen voor holebi’s en zet je ze ‘in de bloemetjes’.
Ik vind het heel mooi wat ze doet voor haar zus maar wel erg confronterend voor de ouders en andere ouders die ook tegen de geaardheid van hun kind zijn.
De Vader van Zahra vindt geen enkele verwijzing naar homoseksualiteit in de koran, in elk geval niets over de geestelijke liefde tussen twee mannen. Samia vraagt zich dan weer luidop af hoe je kunt geloven in iets dat je bestaan ontkent…
Ik volg de gedachte van Samia en denk dat geloven grenzen moet hebben en het bijna onmogelijk is om alles te geloven en te volgen wat er in de bijbel of koran staat.
Bron: http://www.opendoek.be/content_images/B_977_NL/Zahra.pdf
http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=GVL160OAS
Verplichtte literatuur:
* De tolerantie voorbij:
Overal zijn er verschillende godsdiensten, religies, wetten, regels, gewoonten, tradities,.. Mensen komen naar ons land om wat ze meemaakten bv: armoede, oorlog,.. Deze zoeken dingen die ze gemeenschappelijk hebben met anderen om zich te indentificeren. Omdat sommigen te snel toegeven aan 'het nieuwe' ontstaan er samenlevingsproblemen. Alles was men gewoon was, wat vertrouwd was veranderd plotselling.
Ik wil deze mensen welkom heten en gelijk behandelen. Ik breng wel begrip op voor hun godsdienst, wette, religies,.. maar zij moeten zich ook aanpassen en niet te veel verwachten van ons en niet te veel willen veranderen.
- De tolerantie voorbij door Steve Stevaert
* Filmpje Obama:
Op het internet staat dat hij de Koran leest en geen Christen is. Ik bekeek een filmpje waarin Obama beweert dat je niet altijd alles moet geloven wat op het internet staat. Hij zegt echter dat dat niet klopt en dat hij wel Christen is.
Ik denk dat Obama wel Christen is en dat je inderdaad niet alles moet geloven van wat er op het internet staat.
Verder weet ik niet goed wat ik hierover moet denken en vind ik het moeilijk mijn mening daarover te zeggen.
Bron: http://www.kuleuven.be/thomas/algemeen/actualiteit/dossiers/obama/
Antwoorden op onderzoeksvragen:
1. Zijn veel Belgen homofoob of worden homo's en lesbiënnes stilaan meer aanvaard in onze maaschappij? Welke Initiatieven bestaan er voor holebi's?
Onze samenleving lijkt steeds toleranter want volgens de wet kan homohuwelijk, homoadoptie, KID(vruchtbaarheidstechniek voor lesbische vrouwen zonder vruchtbaarheidsproblemen), IVF (vruchtbaarheidstechniek die en enkel bij lesbische vrouwen wordt toegepast wanneer KID niet lukt). Toch staat 60% van de jongeren tussen 16 en 18 jaar vijandig tegenover homoseksualiteit. Ik vind het erg dat er zoveel jongeren tegen holebi’s zijn en raar omdat de samenleving toleranter lijkt te worden. Ook ken ik in mijn omgeving geen of weinig mensen tegen holebi’s zijn. In mijn omgeving vinden de meeste mensen het zelfs net als mij het erg moedig als je je durft outen als holebi omdat er toch ook nog heel wat mensen tegen holebi’s zijn er toch nog een taboe rond bestaat. Dit is een uitspraak van een lesbische moeder die ik intervieuwde: “Mensen zijn mensen, hun geaardheid zou daar geen rol mogen in spelen, we hebben zelf gemerkt dat er heel wat bij komt kijken als je als lesbisch koppel een kindje wilt. Volgens ons moet je er dan ook voor 100% achterstaan anders haak je wel ergens tijdens de procedure af, dus als er ergens een kindje echt gewild en gewenst is, is het wel in deze gezinnen. Maar taboes zullen er altijd zijn, vaak omdat je iets niet kent en op die manier ontstaan er vooroordelen.”Ik ben hiermee eens maar ik denkt niet dat er altijd vooroordelen ontstaan door onwetendheid maar dit blijft eerder onwetendheid volgens mij. Dit omdat je niet weet wat je moet denken over iets wat je niet kent er daardoor niet voor en niet tegen bent. Onwetendheid is volgens mij dus geen oorzaak van taboe. De holebifederatie organiseert activiteiten en fuiven in Vlaanderen en Brussel. Eerst dacht ik dat holebi’s zich door zulke zaken een beetje afzonderen of zich nog makkelijker anders gaan voelen. Maar door zulke activiteiten komen holebi’s wel met elkaar in contact waardoor ze ervaringen kunnen uitwisselen, raad vragen en geven aan elkaar, vrienden maken en zichzelf zijn als ze dat niet of minder kunnen in hun eigen omgeving. Doordat ze zo merken dat ze niet ‘alleen’ zijn denk ik dat zo’n activiteiten positief zijn voor hun zelfvertrouwen en ze zich zelfs makkelijker gaan outen en ook meer aan activiteiten en fuiven gaan deelnemen die voor iedereen bestemd zijn. Dus denk ik dat de meeste holebi’s zich door zulke projecten niet gaan afzonderen maar zich zelfs makkelijker gaan outen en meer omgaan met hetero’s.
2. Stijgt het aantal homoouders in België? Kiest men meer voor adoptie of IVF (In-vitrofertilisatie)?
Uit onderzoek van Vincke uit 1999 bleek dat 4% van de lesbische koppels KID-kinderen had die in het lesbische gezin geboren waren. Daarnaast bleek dat bijna één op tien holebi's kinderen had uit een vorig heterohuwelijk of -relatie. Volgens het recentere Zzzip-onderzoek (2004-2006) blijken 7.1% van de lesbiennes kinderen te hebben uit een eerdere heterorelatie. Recentere cijfers over het aantal kinderen via KID zijn er niet.
3. Heeft godsdienst een invloed op de keuze of holibi's zich outen of niet?
De 34-jarige sociologe en cineast maakte een documentaire over haar lesbische zus Zahra en hoe haar vader van Marokkaanse- moeder van Belgische afkomst daarop reageren. Ik vind het een heel mooi initiatief van de Holebifederatie om een jaarlijkse homofilieprijs uit te reiken zo respecteer je mensen die iets moois doen voor holebi’s en zet je ze ‘in de bloemetjes’. Ik vind het heel mooi wat ze doet voor haar zus maar wel erg confronterend voor de ouders en andere ouders die ook tegen de geaardheid van hun kind zijn. De Vader van Zahra vindt geen enkele verwijzing naar homoseksualiteit in de koran, in elk geval niets over de geestelijke liefde tussen twee mannen. Samia vraagt zich dan weer luidop af hoe je kunt geloven in iets dat je bestaan ontkent… Ik volg de gedachte van Samia en denk dat geloven grenzen moet hebben en het bijna onmogelijk is om alles te geloven en te volgen wat er in de bijbel of koran staat. Ik geloof niet dat holebi’s vroeger niet bestonden maar wel dat mensen zicht toen niet durfden outen. De taboe die hier nu rond bestaat is volgens mij bij de meeste mensen niet meer vanuit de godsdienst. Dit was volgens mij vroeger meer het geval. Dit leid ik af uit het feit dat er vroeger meer mensen waren die belang hechtten aan hun godsdienst.
4. Welke gevolgen hebben 2 mama's of 2 papa's op de sociale ontwikkeling van een kind? Heeft een kind een vader en/of moederfiguur nodig?
Ik ben het volledig eens met het onderzoek van Katrien Vanfraussen (VUB, 2002) waaruit blijkt dat KID-kinderen (KID is een vruchtbaarheidstechniek voor lesbische vrouwen zonder vruchtbaarheidsproblemen) die in een lesbisch gezin opgroeien zich goed voelen en niet meer gepest worden dan andere kinderen. Ik denk dat het beter is dat een kind opgroeit bij 2 vrouwen of 2 mannen dan eerst bij een moeder en een vader die dan later uit elkaar gaan om dan misschien elk een andere partner te hebben. Vaderdag is volgens mij niet iets wat je als lesbische moeder gewoon moet overslaan zoals een lesbische moeder zei die ik interviewde. Ik denk dat een kind met bijvoorbeeld een alleenstaande moeder ook wel spontaan iemand gaat kiezen om zijn/haar knutselwerkje dat hij/zij op school maakte aan te geven zoals een nonkel of opa. Dit zal natuurlijk niet voor alle kinderen zo zijn en ik denk ook niet dat het kwaad kan om Vaderdag over te slaan maar persoonlijk zou ik dat niet doen.
5. Moet dit aan bod komen in de kleuterklas? Hoe breng je dit best aan?Breng je dit onderwerp enkel aan wanneer je een klr in je klas hebt me 2 mama's of 2 papa's?
Ik denk dat een prentenboek als ‘Twee papa’s voor Tango’ een ideale manier is om het onderwerp bespreekbaar te maken in de klas wanneer het gaat over ‘families’ of ‘iedereen is anders’ of wanneer er echt een kindje in de klas is met 2 papa’s of 2 mama’s en de anderen stellen daar vragen over of willen er meer over te weten komen maar dit is niet noodzakelijk. Dit omdat dat kind zich hierdoor anders kan voelen omdat hij zo het onderwerp lijkt te worden.
Ik had op zaterdag 14/02/2009 een gesprek met mijn mama over homoouders. We kwamen tot het besluit dat we een alleenstaande ouder helemaal niet raar vin
den en ons eigenlijk geen zorgen maken over de ontwikkeling van een kind met 1 ouder. Dus wanneer een kind enkel 1 mama of 1 papa mag hebben, waarom dan geen 2 mama's of 2 papa's. Vanuit dit standpunt ben ik zekerder over mijn mening over homoouders. Dit omdat wanneer een kind met 1 ouder volgens ons perfect kan ontwikkelen en opgroeien dan een kind met 2 ouders (ook al zijn dat 2 mama's of 2 papa's) ook.Maar of het nu invloed heeft op het kind zijn sociale ontwikkeling, of het ook makkelijker holebi zal worden en een kind met een mama en een papa daar zijn we niet uit.
Gesprek met Odile:
Op dinsdag 24/02/2009 had ik een gesprek met een klasgenoot Odile over kinderen met 2 mama's of 2 papa's. Zei vroeg zich af of zo'n kinderen makkelijker uitgesloten worden. Ik denk niet dat zij makkelijker uitgesloten worden omdat er vaak mensen uitgesloten worden zonder een echte reden. Dus denk ik dat je vaak niet uitgesloten wordt omdat je anders bent maar eerder omdat er mensen zijn die een 'zwart schaap' willen maken van iemand. Als je dan als een beetje anders bent heb je misschien wel meer kans om dat 'zwarte schaap' te zijn.
Of zo'n kind zich anders voelt, daar raakten we niet uit. We denken dat dat veel met de opvoeding te maken heeft en de mannier waarop anderen hun omgeving te weten komt dat hij of zij 2 mama's of 2 papa's heeft.
We vroegen ons ook af of je dit moet aanbrengen in de kleuterklas en hoe. We denken dat het belangrijk is wanneer je een kleuter in je klas hebt met homoouders om dat aan de andere kleuters mee te delen. We zouden dit dan aanbrengen als iets wat een beetje anders is zoals een Chinees kindje in je klas hebben maar helemaal niet abnormaal of iets dergelijks. Er mag denk ik ook niet te veel aandacht aan besteed worden maar wanneer het gaat over families in de klas kan het zeker aan bod komen.
Bezoek op website voor (aanstaande) ouders:
Ik bezocht de website 'www.zappybaby.be', dit is een website voor (aanstaande ouders). Tussen de forums vond ik er ééntje met als onderwerp: 'Joehoe-ik heb 2 mama's'. Hier praatten lesbische (aanstaande) moeders over onderwerpen als: zwanger worden, zwanger zijn, bevallen en het ouderschap. Onder elk bericht dat ze op het forum plaatsen verschijnt er telkens een soort groeilijn waarop je kan zien hoelang de aanstaande moeder in verwachting is of hoe oud haar kind, of meerdere kinderen zijn. Dit is denk ik wel handig voor ouders die hierop willen reageren. Verschillende mama's zetten er foto's van hun kind(eren) en sommigen zelfs een echografie. Dit vind ik toch wel erg persoonlijk en ik denk dat
Ik heb zo wat meegelezen op het forum en ik merkte echt en band tussen de vele vrouwen die op dit forum elkaar op de hoogte houden van hun (toekomstig) kind. Dat vond ik wel mooi en ik denk dat het voor velen onder hen een steun is en een plaats waar ze open met elkaar kunnen praten.
Omdat ik graag een mondige kleuter of jong lagereschoolkind met 2 mama's of 2 papa's zou willen intervieuwen en er zelf geen ken heb ik zelf een reactie gezet op dat forum. Hierin heb ik uitgelegd waarom ik zo iemand zou willen intervieuwen en hoe ik dat zie.
Hopelijk krijg ik snel reactie van iemand wiens kind ik zou kunnen intervieuwen.
Onderzoek van de K.U.Leuven
Een onderzoek van de K.U.Leuven wijst het uit. Een meerderheid van jongeren staat vandaag uitgesproken vijandig tegenover homo's en lesbiennes. Die tendens van homofobie lijkt de laatste jaren sterker te worden. Jongens en meisjes die zich tijdens hun puberteit outen worden zwaar aangepakt op school.
Dit blijkt uit een reportage van koppen op 19/02/2009 die ik herbekeek op 28/02/2009
2 mensen van ‘wel jong niet hetero’ geven workshops over homoseksualiteit in een school in Aarschot, dit doen ze al 4 jaar.
Door het homohuwelijk en homoadoptie lijkt onze samenleving steeds toleranter maar 60% jongeren tussen 16 en 18 jaar zouden, zo blijkt uit onderzoek zou erg vijandig staan tegenover homoseksualiteit.
Jongeren tussen 14 en 17jaar uit verschillende studierichtingen werd het zelf gevraagd
De meesten lijken het moeilijker te hebben wanneer hun zoon homo is dan wanneer een vriend homo is.
In het filmpje zegt men ook dat homo te vaak als schelwoord gebuikt wordt en dit mensen kan kwetsen.
Ik heb het gevoel dat ik dat woord vroeger meer hoorde in mijn omgeving dan nu. Ik denk dat mensen daar voorzichtiger mee omspringen om dat als scheldwoord of plagerij te gebruiken omdat je er mensen mee kan kwetsen die holebi zijn.
Een jongen die homo is getuigd dat hij vooral allochtone jongeren hoort die wel eens scheldwoorden naar hem roepen. Zij zouden het echt ‘niet normaal’ vinden en hij denkt dat hun geloof hier in meespeelt.
Volgens mij heeft je geloof er wel wat mee te maken maar er zijn ook erg gelovige mensen wiens godsdienst tegen holebi’s is maar zelf holebi zijn of er geen problemen mee hebben wanneer iemand in hun omgeving holebi is.
Bron: http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/mediatheek/1.474320
Afspraak met 8 personen van verschillende leeftijd
30 maart sprak ik af met 8 personen van verschillende leeftijden.
In mijn deze groep van mensen geloofde een kleine minderheid dat holebi zijn een ‘ziekte’ is. Hier ben ik het helemaal niet mee eens en vooral omdat deze persoon zo niemand kent vind ik dat die zoiets niet mag ‘beweren’.
De anderen hebben allemaal geen problemen met holebi’s , kennen er zelf een paar en vinden dat heel aangename mensen die helemaal niet ‘anders’ zijn.
Iedereen was het er wel over eens dat holebi’s er altijd geweest zijn. Volgens ons is de oorzaak van het feit dat er nu wel holebi’s zijn terwijl dit over 20 jaar niet leek te bestaan omdat de taboe hier rond verminderd is.
Ik geloof niet dat holebi’s vroeger niet bestonden maar wel dat mensen zicht toen niet durfden outen. De taboe die hier nu rond bestaat is volgens mij bij de meeste mensen niet meer vanuit de godsdienst. Dit was volgens mij vroeger meer het geval. Dit leid ik af uit het feit dat er vroeger meer mensen waren die belang hechtten aan hun godsdienst.
Bron: afspraak met 8 personen van verschillende leeftijd
Wel jong niet hetero
WelJongNietHetero bestaat dit jaar 15 jaar en organiseert tal van evenementen, vakanties vooral voor jongeren tot 30jaar. Ik vind dit een goed initiatief maar vraag me af of jongeren zich hierdoor niet afzonderen van de hetero’s.
Het lijkt dat er vooral voor jongeren evenementen en organisaties zijn, wat mij een beetje discriminerend lijkt. Voor vakanties voor holebi’s is er misschien een kleiner publiek bij de 30 plussers. De fuiven en evenementen zijn meestal wel voor alle leeftijden maar ik vind dat er ook wat evenementen mogen zijn voor holebi’s boven de 30.
Op de website van WJNH vind je verhalen van jongeren die ontdekken, ontdekt hebben, twijfelen of ze holebi zijn.
Volgens mij hebben die veel steun aan elkaar en is plaats waar je anoniem je verhaal kan vertellen een goed initiatief van WJNH.
Bron: http://www.weljongniethetero.be/submenu.asp?anch=7
Zij en haar van Dick Bracke
Woe 15/04 vertelde een vriendin mij over een boek dat ze gelezen had.
Ze had het boek ‘zij en haar’gelezen. Het gaat over een meisje dat ontdekt dat ze lesbisch is. Ze gaat dan ook een relatie aan met een meisje en vertelt dat aan een paar vriendinnen. In het boek kom je ook te weten hoe ze dat aan haar ouders en vrienden vertelt. Sommige vriendinnen reageren heel positief maar sommigen helemaal het tegengestelde en willen niet meer bevriend met haar zijn.
Het boek had haar en mij nadat ze mij het hele verhaal verteld had echt geraakt. Er kwamen wel wat seksscènes in wat ze niet helemaal gepast vond omdat het boek eigenlijk geschreven is voor 14-jarigen. Persoonlijk heb ik daar minders moeite mee maar ik kan er wel inkomen dat niet elke 14-jarige klaar is om zulke dingen te lezen.
We vonden het heel interessant om te weten hoe je daarmee kan omgaan met zulke gevoelens en situaties en het vertellen aan je ouders en vrienden.
Wat ons iets heel raar lijk is hoe je merkt dat de vriendschap die je met iemand hebt liefde wordt of is. Het moet volgens mij ook heel moeilijk zijn om hier zeker van te worden want ik denk de grens tussen vriendschap en liefde soms niet zo duidelijke is omdat die bij iedereen anders is.
Wat we beiden heel goed vonden aan het boek was dat er op het einde telefoonnummers en adressen stonden van plaatsen waar je terecht kan als je met vragen zit over homoseksualiteit.
Nadat ik dit wist had ik echt wel het gevoel dat het boek geschreven is voor holebi’s en mensen met holebi’s in hun omgeving of die er gewoon meer over te weten willen komen.
Bron: een vriendin die het boek Zij en haar van Dirk Bracke las
Zij en haar - 2004 (Davidsfonds/InfodokZij en haar - 2004 (Davidsfonds/Infodok) Zij en haar - 2004 (Davidsfonds/Infodok
Hoe Dirk Bracke zelf besloot om een boek te gaan schrijven over homoseksualtiteit
Op de site http://users.telenet.be/ las ik hoe Dirk Bracke zelf besloot om een boek te gaan schrijven over homoseksualtiteit en hoe hij daar eerst meer dingen over te weten kwam.
Hij vertelt daar ook dat ouders en vrienden van mensen die zich outen als holebi vaak heel anders reageren. Ik vind het heel erg dat sommigen niet geaccepteerd worden en zelfs weglopen van huis of zelfmoord plegen omdat ze zich dat zo niet meer goed voelen na dat ze zich geout hadden.
Dit hele boek kan volgens mij mensen die holebi zijn helpen om te weten te komen of ze zo zijn, om daarmee om te gaan en om het aan anderen te vertellen. Maar ik denk dat het zeker ook mensen in hun omgeving kan helpen om homoseksuelen beter te begrijpen en mee om te gaan.
Door de ‘infolijnen en adressen’ achteraan in het boek denk en hoop ik dat zulke dingen kunnen vermeden worden bij sommige personen
Dirk Bracke zei ook ‘je kiest niet of je lesbisch bent, je bent dat gewoon’ en dat hoorde ik ook van een koppel. Deze 2 vrouwen willen binnenkort graag een kind maar ze hopen dat hij of zij hetero zal zijn. Ze zijn heel gelukkig met elkaar maar het is gewoon niet eenvoudig om als holebi door het leven te gaan omdat je toch nog vaak anders behandeld word door verschillende mensen. In hun geval worden ze door collega’s van de ene vrouw heel erg geaccepteerd en ze kunnen er zelfs grapjes om maken en dat vinden ze echt heel aangenaam en ‘tof’,sympatiek’..
Maar de andere vrouw durft dit op haar werk gewoon niet te vertellen omdat ze weet dat ze zo negatief zouden reageren.
Het is wel zo dat holebi’s meer aanvaard worden dan vroeger. Vroeger durfden mensen zich minder niet te outen want zoiets kon gewoon niet. Ik denk dat dit ook verklaard waarom mensen scheiden en dan nadien zich outen als holebi, omdat het vroeger gewoon absoluut niet aanvaard werd. Volgens mij is er dus zowieso al een hele verbetering en ik denk dat holebi’s steeds meer aanvaard gaan worden in onze maatchappij en mensen zich daardoor ook steeds meer gaan outen.
Bron: http://users.telenet.be/dirkbracke/zij_en_haar.html
75 intrafamiliale homoadopties in België sinds 2006
Uit het artikel ‘75 intrafamiliale homoadopties in België sinds 2006’ dat ik las op de website ‘www.towntalk.wordpress.com’ blijkt dat het aantal adopties met 15% gestegen is. Dat is heel goed maar er waren er maar 4 extrafamiliale adopties (zonder biologische band) in 2008. Dit is echt wel heel weinig en daar komt nog eens bij dat ze niet alleen lang moeten wachten maar er ook een lange procedure moet aan vooraf gaan. Dit lijkt me erg frustrerend voor ouders van hetzelfde geslacht die een kind willen adopteren.
Bron: http://towntalk.wordpress.com/2009/03/10/75-intrafamiliale-holebiadopties-in-belgie-sinds-2006/
Tekort aan opvangtehuizen
Er is in Vlaanderen een tekort aan opvangtehuizen voor jongeren die permanente of begeleidende opvang nodig hebben.
Opvangtehuizen zijn vaak niet gespecialiseerd in holebi jongeren die in de knoop zitten met hun geaardheid en al dan niet terecht vrezen voor de reacties van hun omgeving. Het is zeer belangrijk dat deze jongeren beter geholpen kunnen worden en er dus meer opvangtehuizen komen die gespecialiseerd zijn in deze problematiek die vaak tot zelfmoord leid.
Ik vind het goed dat men het hier niet alleen heeft over permanente- maar ook over dag- en nachtopvang, opvang via chat sessies, telefonische opvang en opvang en begeleiding van jongeren en hun omgeving. Volgens mij moet permanente echt als de allerlaatste stap gezien worden want dit wil denk ik in vele gevallen zeggen dat de omgeving van de holebi jongere er niet mee om kunnen.
Bron: http://www.holebi-events.eu/opvanghuis_25.html
Prentenboek twee papa’s voor Tango
Toen ik op zoek was naar boekjes voor stage kwam ik het boekje ‘Twee papa’s voor Tango’ tegen. Dit prenten boek voor kleuters van 4 tot 6 jaar gaat over Twee mannetjespinguïns in de dierentuin die altijd samen willen zijn. Ze bouwen samen een nest, broeden zelfs samen een ei uit en dan wordt Tango geboren! Doordat het in de dierentuin gebeurt komt het denk ik geloofwaardig over voor kleuters en niet als iets raars wat enkel heel ver weg voorkomt. Het boekje is ook erg realistisch: ‘Dat is allemaal niet zo eenvoudig want mannetjespinguïns kunnen geen eieren leggen.’ Doordat het bij dieren voorkomt denk ik dat het makkelijker bespreekbaar is met kinderen. Alles wordt niet als iets anders maar wel als iets positief en speciaals voorgesteld wat er in de dierentuin gebeurt. De tekeningen vind ik eenvoudig, met weinig detail maar wel duidelijk genoeg. Wat ik mooi vind en heel herkenbaar is voor kinderen is dat de op de kaft alleen Tango wordt afgebeeld met 2 handjes in de lucht die 2 andere, grotere pinguïnpootjes vasthouden.
Ik denk dat dit een ideale manier is om het onderwerp bespreekbaar te maken in de klas wanneer het gaat over ‘families’ of ‘iedereen is anders’ of wanneer er echt een kindje is met 2 papa’s of 2 mama’s en de anderen stellen daar vragen over of willen er meer over te weten komen.
Bron: Schrieber-Wicke E. en Holland C. (ill) (2006). Twee papa’s voor Tango. Antwerpen C. de Vries-Brouwers
Op 20 mei interviewde ik een een lesbische moeder.
Eerst en vooral wil ik jullie feliciteren met jullie ouderschap.
Danku.
Alls er vragen zijn waar je liever niet op antwoordt is dat geen probleem en je blijft anoniem.
Oké.
Was het voor jullie een moeilijke beslissing om te kiezen voor een kind?
Er is eerst een hele tijd van overleg aan vooraf gegaan, het was zeker geen impulsieve beslissing. Ook toen we besloten hadden ermee te starten hebben we in het centrum waar we gegaan zijn verschillende gesprekken met een psycholoog gehad om te zien of we wel achter deze beslissing staan.
Hebben jullie dit met nog met andere mensen besproken of de mening gevraagd van familie, vrienden, lesbische- of homokoppels met een kinderwens of kinderen?
Ja we hebben dit met verschillende mensen uit onze omgeving besproken, en iedereen reageerde positief, ik heb ook een lesbische kennis die reeds een kindje had en ook met haar hebben we het erover gehad.
Hebben jullie gekozen voor adoptie, KID(kunstmatige inseminatie voor lesbische vrouwen zonder vruchtbaarheidsproblemen) of IVF(in-vitrofertilisatie), of een andere weg en waarom? Als jullie niet voor adoptie kozen: bent u of u vriendin zwanger geweest?Was dat een lange of moeilijke procedure? Krijg je daar voldoende informatie over?
We zijn naar dat centrum gegaan en daar stelde ze KID ( kunstmatige inseminatie ) voor, met deze techniek is het echter niet gelukt om zwanger te worden ( 7 pogingen ) nadien zijn we op hun aanraden overgestapt op IVF. Een adoptiekindje zagen we ook wel zitten maar ik weet van een vriendin wat een zware procedure dat is en dat zagen we eerlijk gezegd niet zitten.
Ikzelf ben zwanger geweest.
Er is toch bijna 4 maand overgegaan tussen de eerste afspraak en het daadwerkelijk starten met KID; eerst een afspraak met een gynecoloog, bloedafnames, onderzoek, 3 gesprekken met een psycholoog, na dit alles moesten we wachten op hun goedkeuring of we al dan niet konden starten.
We hebben daar altijd voldoende uitleg gekregen over het hoe, wat en waarom.
Waren jullie 'bang' voor de reacties van familie, vrienden of collega's?
Bang is een groot woord, maar ja we hadden wel bij bepaalde mensen uit de familiekring zoiets van "hoe gaan die reageren", ook omdat we hun van op voorhand niets verteld hadden.
Hoe reageerden ze nadat jullie het verteld hadden?
De meeste mensen waren heel positief, we hebben heel veel leuke reacties gekregen.
Hebben jullie veel steun aan hen of waren er ook mensen die niet positief reageerden?
Ja het deed wel goed te weten dat zoveel mensen achter onze beslissing stonden. Er waren enkele mensen van de familie die wat afwachtend waren, wat eigenlijk wel hun goed recht was, ze wisten tenslotte niet dat we bezig waren om een kindje te krijgen. Deze hebben wat aan het idee moeten wennen. Ondertussen is dat wel allemaal goed hoor, ze zijn zot van ons zoontje.
Verwachten jullie moeilijke momenten met jullie kind wanneer die zich vragen zal beginnen stellen over zijn vader?
Nu we gaan hem van in het begin ( aangepast aan de leeftijd natuurlijk) zeggen hoe de vork aan de steel zit. Nu zelf gaan we niet over een vader spreken, dan maak je er een persoon van waar je kind kan gaan over fantaseren, wel over een donor, een meneer die ons een zaadje gegeven heeft. Vragen gaan er zeker komen, en dat mag geen taboe zijn. Nu we weten zelf ook niks over de donor, dus daar kunnen we geen uitleg over geven, maar wel over het verloop.
Denk je dat jullie kind zich ‘anders’ zou voelen dan zijn vriendjes, klasgenootjes?
Nu veel hangt van het karakter van je kindje af, maar we hopen hem zo te kunnen opvoeden dat hij zich niet 'anders' gaat voelen
Zijn jullie daar gerust in of is dat toch iets waar je je wel eens zorgen over maakt?
Kinderen kunnen heel hard zijn voor elkaar, maar er zijn in een klas veel kinderen die geen standaard gezinssituatie hebben, kinderen van alleenstaande ouders, samengestelde gezinnen, allochtonen,...
Er zijn altijd wel redenen te vinden waarom kinderen elkaar plagen, ook een brilletje dragen of haarkleur, ...
We gaan hem daar wel proberen tegen te wapenen. En eigenlijk maak ik me daar niet veel zorgen over. Misschien dat de puberteit iets moeilijker is omdat je dan meer stilstaat bij ‘wie ben ik’, maar uiteindelijk heeft hij 2 ouders en je krijgt van bij de geboorte een aantal uiterlijke kenmerken en karaktertrekken mee, maar je wordt toch grotendeels gevormd door je opvoeding, omgeving en ervaringen.
Denk je dat een meisje makkelijker overweg kan met 2 moeders dan een jongen?
Nee persoonlijk denk ik dat niet, er zijn ook veel meisjes waarvan ze zeggen dat is een echt 'vaderskindje'. Nu hij zal hier voldoende kansen krijgen om zich tot een echt jongetje te ontwikkelen, we gaan voetballen en wilde spelletjes niet uit de weg.
Geloven jullie dat een kind zoiets als een moeder- en een vaderfiguur nodig heeft? Zo ja, wordt de vaderrol dan vervult door een opa of nonkel?
Volgens mij heeft een kind voor bepaalde dingen een voorkeur, ze gaan naar de ene ouder meer voor een knuffel als ze ziek zijn, naar de andere als ze met iets zitten of ze knutselen liever met de één en spelen liever dat ene spelletje met de ander. Maar of dit nu een speciaal 'moeder' of 'vader' moment moet zijn dat denk ik niet. Volgens mij is het belangrijkste dat er 2 mensen zijn die hem heel graag zien en hem echt gewild hebben.
Er zijn, moest het nodig zijn, voldoende mannen in zijn omgeving voor "mannenzaken".
Hoe zien jullie moeder- en vaderdag in de toekomst? Als jullie kind op school iets maakt op vaderdag maken jullie daar dan een 2e moederdag van en is dat dan voor 'mama 2' of eerder voor de nonkel of opa? Zal hij op moederdag 2 knutselwerkjes moeten maken op school?
Er is geen vaderdag, hij zal weten dat dit bestaat, maar hij heeft 2 moeders en de medemoeder zoals ze dit noemen, is geen vervanging van een vader, maar ook gewoon een moeder.
Hij gaat naar de creche en daar hebben we gewoon 2 dingen gekregen bij moederdag en moest hij later op school iets knutselen bij vaderdag, wat waarschijnlijk is, hij kan moeilijk enkel kijken hoe andere kindjes iets maken, wel dan is dat gewoon een mooi knutselwerkje dat hij meebrengt. Denken jullie dat er nog een taboe heerst in Vlaanderen rond homo's en lesbiënnes of hun ouderschap?
Ja dat denk ik wel, het is voor vele mensen, vaak van een oudere generatie nog wat anders, en alles wat anders is dan ze kennen roept vragen en vooroordelen op.
Merken jullie daar iets van in jullie omgeving of is dat iets wat steeds meer aanvaard wordt en stilaan zal verdwijnen?
Zelf merken we daar nauwelijks iets van, we wonen in een jonge buurt en hebben met zijn geboorte massa's kaartjes en cadeautjes gekregen zelf van mensen waar we nog nooit meer dan ‘goedendag’ tegen gezegd hadden.
Hoe denken jullie daarover?
Mensen zijn mensen, hun geaardheid zou daar geen rol mogen in spelen, we hebben zelf gemerkt dat er heel wat bij komt kijken als je als lesbisch koppel een kindje wilt. Volgens ons moet je er dan ook voor 100% achterstaan anders haak je wel ergens tijdens de procedure af, dus als er ergens een kindje echt gewild en gewenst is, is het wel in deze gezinnen. Maar taboes zullen er altijd zijn, vaak omdat je iets niet kent en op die manier ontstaan er vooroordelen.
Zullen er nog broertjes of zusjes volgen?
We hopen van wel ja.
Bedankt. Ik wens jullie nog veel geluk samen met jullie kindje.
Veel succes met je studies.
Ik had een goed gevoel bij dit interview, vooral omdat ze er zo doordacht mee te werk gingen: gesprekken met een psycholoog om ze zien of ze er zeker van waren en ze bespraken het met mensen uit hun omgeving.
Wat ik er moedig vind en ik denk ik persoonlijk niet zou volgehouden hebben is dat zij 7 KID pogingen ondergingen en dan nog eens overschakelden naar IVF.
Ik vind het heel goed dat zei veel steun hadden van de mensen in hun omgeving en er slechts enkelen minder reageerden in het begin. Volgens mij geeft dat je veel moed en verklaart het ook voor een stuk hoe ze de lange procedure volgehouden hebben.
Ik vind mooi om te zien hoe positief en toch realistisch zij is de toekomst van hun kind zien: niet spreken over een vader maar een persoon die een zaadje gegeven heeft waar het kind dan zelf over gaat fantaseren.
Ik denk dat ze gelijk heeft als ze zegt dat het kind niet makkelijker geplaagd of gepest gaat worden door zijn thuissituatie maar dat je evengoed geplaagd kan worden met een brilletje.
Ik denk ook dat het weinig verschil maakt voor een jongen of hij 2 moeders of 2 vaders heeft. Volgens mij heeft een kind wel meer een vaderfiguur nodig dan zei zegt want van een vader leer je gewoon andere dingen. Maar dit is iets wat volgens mij vanzelf komt en een kind bouwt altijd banden op met opa’s en nonkels en volgens mij kunnen die hem perfect helpen met ‘mannenzaken’ zoals zij ook zegt.
Volgens mij is Vaderdag niet iets wat je gewoon moet overslaan zoals deze mevrouw zegt. Ik denk dat een kind met een bijvoorbeeld een alleenstaande moeder ook wel spontaan iemand gaat kiezen om zijn/haar knutselwerkje dat hij/zij op school maakte aan te geven zoals een nonkel of opa. Dit zal natuurlijk niet voor alle kinderen zo zijn en ik denk ook niet dat het kwaad kan om Vaderdag over te slaan maar persoonlijk zou ik dat niet doen.
Ik ben het wel eens met haar wanneer ze zegt dat er mensen zijn, vaak van oudere generaties die over het onbekende of wat afwijkt van het normale vooroordelen hebben.
Bron: Interview met lesbische moeder
Holebifederatie
De Holebifederatie is de koepel van de Vlaamse en Brusselse holebiverenigingen. Zij ondersteunt holebigroepen en komt op voor gelijke kansen en rechten voor homo’s, lesbiennes en bi’s. De Holebifederatie organiseert Holebifoon, Holebitext en ZiZo en ondersteunt de Belgian Lesbian and Gay Pride en de Lesbiennedag.
Op de website van de holebifederatie vind je o.a. activiteiten en fuiven in Vlaanderen en Brussel. Eerst dacht ik dat holebi’s zich door zulke zaken een beetje afzonderen of zich nog makkelijker anders gaan voelen. Maar door zulke activiteiten komen holebi’s wel met elkaar in contact waardoor ze ervaringen kunnen uitwisselen, raad vragen en geven aan elkaar, vrienden maken en zichzelf zijn als ze dat niet of minder kunnen in hun eigen omgeving. Doordat ze zo merken dat ze niet ‘alleen’ zijn denk ik dat zo’n activiteiten positief zijn voor hun zelfvertrouwen en ze zich zelfs makkelijker gaan outen en ook meer aan activiteiten en fuiven gaan deelnemen die voor iedereen bestemd zijn.
Dus denk ik dat de meeste holebi’s zich door zulke projecten niet gaan afzonderen maar zich zelfs makkelijker gaan outen en meer contact gaan hebben met hetero’s.
Op de website van de Holebifederatie vind je ook eeenlijst met aangesloten groepen in heel Vlaanderen en Brussel van de Holebifederatie. Dit vind ik heel goed: zo merk je dat er toch heel wat informatie te vinden is over de alles wat er voor holebi’s bestaat.
Er is ook Fednet en ZIZo. Fednet is de tweewekelijkse elktronische nieuwsbrief van de Holebifederatie. Je vindt er nieuws van de Holebifederatie en haar aangesloten groepen.
ZiZo is Vlaanderen grootste magazine voor holebi's. ZiZo verschijnt zes keer per jaar en wordt uitgegeven door de Holebifederatie.
In ZiZo vinden holebi's alles wat ze nodig hebben: politiek, cultuur, welzijn, een kalender en de gegevens van alle Vlaamse holebigroepen.
Hierin vind je niet alleen leuke, handige en serieuze weetjes voor en over holebi’s maar ook een interview met Natalia en in de ZIZo van mei vind je een speciale verkiezingsspecial met gesprekken met leden van politieke partijen over holebi’s.
Ik denk dat dit tijdschrift, gericht naar holebi’s niet alleen voor holebi’s interessant is omdat het over meer gaat dan alleen holebi-events en dingen die enkel voor holebi’s interessant kunnen zijn.
In de het archief van de Holebitext vond ik een bericht over het voorstel van het lesbisch ‘vaderschapsverlof’.
Dit vind ik een zeer goed initiatief want volgens mij moeten niet alleen ouders die bestaan uit een moeder en een vader recht hebben of vaderschapsverlof. Dus lijkt me dit erg logisch dat ook homo-ouders vaderschapsverlof zouden krijgen.
Verder hebben homo-ouders net als heteroouders moederschaps- en ouderschapsverlof wat heel goed is. Het adoptieverlof is in theorie hetzelfde maar in praktijk eigenlijk onmogelijk. Dat omdat het adoptieverlof moet starten binnen 2 maanden na de inschrijving van het kind in het bevolkingsregister. Maar de procedure voor stiefouderadoptie duurt minimum 6maanden. Dit vind ik erg onzinnig en onlogisch en ik vind dat naast het vaderschapsverlof ook die moet veranderd worden zodat iedereen ervan kan genieten.
Ik ben het volledig eens met het onderzoek van Katrien Vanfraussen (VUB, 2002) waaruit blijkt dat KID-kinderen (KID is een vruchtbaarheidstechniek voor lesbische vrouwen zonder vruchtbaarheidsproblemen) die in een lesbisch gezin opgroeien zich goed voelen en niet meer gepest worden dan andere kinderen.
cijfers:
Hoeveel holebi's hebben kinderen?
Uit onderzoek van Vincke uit 1999 bleek dat 4% van de lesbische koppels KID-kinderen had die in het lesbische gezin geboren waren. Daarnaast bleek dat bijna één op tien holebi's kinderen had uit een vorig heterohuwelijk of -relatie. Volgens het recentere Zzzip-onderzoek (2004-2006) blijken 7.1% van de lesbiennes kinderen te hebben uit een eerdere heterorelatie. Recentere cijfers over het aantal kinderen via KID zijn er niet.
Hoeveel lesbiennes hebben een kinderwens?
Het Zzzip-onderzoek van John Vincke (2004-2006) bevroeg de kinderwens. 54.5% van de ondervraagde lesbiennes en bivrouwen duidden aan dat ze een kinderwens hebben.
Ik vind 1 op de 10 holebi’s met kinderen uit een vorig heterohuwelijk of –relatie erg veel. Volgens mij gaat dit steeds minder voorkomen omdat er steeds meer lesbiennes en homos dan vroeger denk ik zich durven outen. Dus gaan ze niet eerst een huwelijk of relatie aangaan met iemand van het andere geslacht.
Ik denk dat het beter is dat een kind opgroeit bij 2 vrouwen of 2 mannen dan eerst bij een moeder en een vader die dan later uit elkaar gaan om dan misschien elk een andere partner te hebben.
Hoe staan jongeren zelf tegenover holebi’s?
• Ongeveer 2,2% van de ondervraagde jongeren zegt holebi te zijn, zowel bij de
jongens als bij de meisjes.
• 60 tot 70% van de jongeren heeft er geen probleem mee om vriendschap te
sluiten met holebi’s. Hen vergezellen naar een holebifuif zien ze minder goed
zitten.
• Ongeveer een derde van de respondenten zegt geen holebi’s te kennen.
• Slechts 14% vindt dat holebi’s niet mogen trouwen. 40 à 50% vindt dat ze
kinderen moeten kunnen opvoeden.
• Voor de echt negatieve holebi-stereotypen blijkt de Vlaamse jongere niet vatbaar.
Zo vindt slechts 7% dat lesbiennes regelrechte mannenhaatsters zijn
en denkt 6% dat homo’s vaak pedofiel zijn. Jongeren zijn het meer eens met
minder negatieve stereotypen. Een kwart is het bijvoorbeeld eens met de stelling
dat homo’s altijd opzichtig gekleed zijn.
Ik vind het erg dat er zoveel jongeren tegen holebi’s zijn en raar omdat de wetten dit wel goedkeuren door homohuwelijken, -adopties en kunstmatige bevruchtingen. Ook ken ik in mijn omgeving geen of weinig mensen tegen holebi’s zijn. De meesten van mijn vrienden vinden zelfs net als mij het erg moedigr als je je durft outen als holebi omdat er toch ook nog heel wat mensen tegen holebi’s zijn er toch nog een taboe rond bestaat.
Bron: http://www.holebifederatie.be/
http://zizo-magazine.be/
Interview in flair met homokoppel Tim en Steven: Papa’s op de wachtlijst
Ik snap niet goed waarom ze een adoptiekindje aangevraagd hebben als er nog niet klaar voor waren. Het kan wel dat ze verwacht hadden dat het lang ging duren maar ik vind dat je toch voor ogen moet houden dat het ook snel kan gaan.
Langs de andere kant vind ik het wel moedig dat ze dat kunnen afzeggen hebben want als je weet hoelang je daarna misschien moet wachten lijkt het mij heel moeilijk op zoiets stop te zetten. Ook emotioneel als je echt een kinderwens hebt en dan de kans krijgt om een kindje te adopteren moet dat erg zwaar zijn om zo’n procedure stop te zetten. Dat vind ik toch erg moedig van hen.
Ik vind het heel goed dat de wetgeving hierrond veranderd is in 2006 en adoptie door homoseksuele koppels ook werd toegestaan. Want als je zoals in 2004 een samen als homokoppel een kind wil adopteren maar op papier ben is één van beide de alleenstaande adoptieouder dan vind ik dat toch maar raar. Je voedt het kind dan wel samen op en jullie zijn beiden de ouders maar toch vind ik dat het op papier ook juist moet zijn. Niet alleen omdat wanneer je uit elkaar gaat het kind volgens de wet maar van 1 van je 2 is. Dit ook omdat het betekent dat de wet dit goedkeurt en dus ook voor een stuk de maatschappij hier ‘breeddenkender’ in geworden is en dit goedkeurt.
Wat ik heel goed vind is dat er een adoptiecursus bestaat, georganiseerd door Kind & Gezin. Maar het is wel jammer dat de procedure zolang duurt en je meestal lang moet wachten op een kind. Dit komt onder andere doordat er veel meer aanvragen zijn dan mensen die hun kind afstaan en omdat de procedure gewoon veel met zich meebrengt. Mensen die hun kind afstaan zelf mogen kiezen of het wel of niet aan homokoppels gegeven wordt. Tim en Steven denken dat vele mensen denken dat 2 mannen minder goed voor een kind kunnen zorgen dan een man en een vrouw. Ik denk dat zei even goed voor een kind kunnen zorgen maar weet niet of dat de oorzaak is.
Het feit dat ouders zelf mogen kiezen of ze hun kind al dan niet aan homokoppels afstaan leek me eerst erg discriminerend dat zoiets bestaat. Maar eigenlijk denk ik dat dit wel goed is want het is al een hele stap om je kind af te staan dus denk ik dat je toch wat zeggenschap mag hebben bij wat voor een koppel je kind terecht komt.
Bron: Interview in flair met homokoppel Tim en Steven: Papa’s op de wachtlijst
Homofilieprijs 2006 voor Breese Saddie Choua die een documentaire maakt over haar lesbische sus Zahra
De homofilieprijs van 2006 gaat naar de Breese Saddie Choua. De 34-jarige sociologe en cineast maakte een documentaire over haar lesbische zus Zahra en hoe haar vader van Marokkaanse- moeder van Belgische afkomst daarop reageren.
Ik vind het een heel mooi initiatief van de Holebifederatie om een jaarlijkse homofilieprijs uit te reiken zo respecteer je mensen die iets moois doen voor holebi’s en zet je ze ‘in de bloemetjes’.
Ik vind het heel mooi wat ze doet voor haar zus maar wel erg confronterend voor de ouders en andere ouders die ook tegen de geaardheid van hun kind zijn.
De Vader van Zahra vindt geen enkele verwijzing naar homoseksualiteit in de koran, in elk geval niets over de geestelijke liefde tussen twee mannen. Samia vraagt zich dan weer luidop af hoe je kunt geloven in iets dat je bestaan ontkent…
Ik volg de gedachte van Samia en denk dat geloven grenzen moet hebben en het bijna onmogelijk is om alles te geloven en te volgen wat er in de bijbel of koran staat.
Bron: http://www.opendoek.be/content_images/B_977_NL/Zahra.pdf
http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=GVL160OAS
Verplichtte literatuur:
* De tolerantie voorbij:
Overal zijn er verschillende godsdiensten, religies, wetten, regels, gewoonten, tradities,.. Mensen komen naar ons land om wat ze meemaakten bv: armoede, oorlog,.. Deze zoeken dingen die ze gemeenschappelijk hebben met anderen om zich te indentificeren. Omdat sommigen te snel toegeven aan 'het nieuwe' ontstaan er samenlevingsproblemen. Alles was men gewoon was, wat vertrouwd was veranderd plotselling.
Ik wil deze mensen welkom heten en gelijk behandelen. Ik breng wel begrip op voor hun godsdienst, wette, religies,.. maar zij moeten zich ook aanpassen en niet te veel verwachten van ons en niet te veel willen veranderen.
- De tolerantie voorbij door Steve Stevaert
* Filmpje Obama:
Op het internet staat dat hij de Koran leest en geen Christen is. Ik bekeek een filmpje waarin Obama beweert dat je niet altijd alles moet geloven wat op het internet staat. Hij zegt echter dat dat niet klopt en dat hij wel Christen is.
Ik denk dat Obama wel Christen is en dat je inderdaad niet alles moet geloven van wat er op het internet staat.
Verder weet ik niet goed wat ik hierover moet denken en vind ik het moeilijk mijn mening daarover te zeggen.
Bron: http://www.kuleuven.be/thomas/algemeen/actualiteit/dossiers/obama/
Antwoorden op onderzoeksvragen:
1. Zijn veel Belgen homofoob of worden homo's en lesbiënnes stilaan meer aanvaard in onze maaschappij? Welke Initiatieven bestaan er voor holebi's?
Onze samenleving lijkt steeds toleranter want volgens de wet kan homohuwelijk, homoadoptie, KID(vruchtbaarheidstechniek voor lesbische vrouwen zonder vruchtbaarheidsproblemen), IVF (vruchtbaarheidstechniek die en enkel bij lesbische vrouwen wordt toegepast wanneer KID niet lukt). Toch staat 60% van de jongeren tussen 16 en 18 jaar vijandig tegenover homoseksualiteit. Ik vind het erg dat er zoveel jongeren tegen holebi’s zijn en raar omdat de samenleving toleranter lijkt te worden. Ook ken ik in mijn omgeving geen of weinig mensen tegen holebi’s zijn. In mijn omgeving vinden de meeste mensen het zelfs net als mij het erg moedig als je je durft outen als holebi omdat er toch ook nog heel wat mensen tegen holebi’s zijn er toch nog een taboe rond bestaat. Dit is een uitspraak van een lesbische moeder die ik intervieuwde: “Mensen zijn mensen, hun geaardheid zou daar geen rol mogen in spelen, we hebben zelf gemerkt dat er heel wat bij komt kijken als je als lesbisch koppel een kindje wilt. Volgens ons moet je er dan ook voor 100% achterstaan anders haak je wel ergens tijdens de procedure af, dus als er ergens een kindje echt gewild en gewenst is, is het wel in deze gezinnen. Maar taboes zullen er altijd zijn, vaak omdat je iets niet kent en op die manier ontstaan er vooroordelen.”Ik ben hiermee eens maar ik denkt niet dat er altijd vooroordelen ontstaan door onwetendheid maar dit blijft eerder onwetendheid volgens mij. Dit omdat je niet weet wat je moet denken over iets wat je niet kent er daardoor niet voor en niet tegen bent. Onwetendheid is volgens mij dus geen oorzaak van taboe. De holebifederatie organiseert activiteiten en fuiven in Vlaanderen en Brussel. Eerst dacht ik dat holebi’s zich door zulke zaken een beetje afzonderen of zich nog makkelijker anders gaan voelen. Maar door zulke activiteiten komen holebi’s wel met elkaar in contact waardoor ze ervaringen kunnen uitwisselen, raad vragen en geven aan elkaar, vrienden maken en zichzelf zijn als ze dat niet of minder kunnen in hun eigen omgeving. Doordat ze zo merken dat ze niet ‘alleen’ zijn denk ik dat zo’n activiteiten positief zijn voor hun zelfvertrouwen en ze zich zelfs makkelijker gaan outen en ook meer aan activiteiten en fuiven gaan deelnemen die voor iedereen bestemd zijn. Dus denk ik dat de meeste holebi’s zich door zulke projecten niet gaan afzonderen maar zich zelfs makkelijker gaan outen en meer omgaan met hetero’s.
2. Stijgt het aantal homoouders in België? Kiest men meer voor adoptie of IVF (In-vitrofertilisatie)?
Uit onderzoek van Vincke uit 1999 bleek dat 4% van de lesbische koppels KID-kinderen had die in het lesbische gezin geboren waren. Daarnaast bleek dat bijna één op tien holebi's kinderen had uit een vorig heterohuwelijk of -relatie. Volgens het recentere Zzzip-onderzoek (2004-2006) blijken 7.1% van de lesbiennes kinderen te hebben uit een eerdere heterorelatie. Recentere cijfers over het aantal kinderen via KID zijn er niet.
3. Heeft godsdienst een invloed op de keuze of holibi's zich outen of niet?
De 34-jarige sociologe en cineast maakte een documentaire over haar lesbische zus Zahra en hoe haar vader van Marokkaanse- moeder van Belgische afkomst daarop reageren. Ik vind het een heel mooi initiatief van de Holebifederatie om een jaarlijkse homofilieprijs uit te reiken zo respecteer je mensen die iets moois doen voor holebi’s en zet je ze ‘in de bloemetjes’. Ik vind het heel mooi wat ze doet voor haar zus maar wel erg confronterend voor de ouders en andere ouders die ook tegen de geaardheid van hun kind zijn. De Vader van Zahra vindt geen enkele verwijzing naar homoseksualiteit in de koran, in elk geval niets over de geestelijke liefde tussen twee mannen. Samia vraagt zich dan weer luidop af hoe je kunt geloven in iets dat je bestaan ontkent… Ik volg de gedachte van Samia en denk dat geloven grenzen moet hebben en het bijna onmogelijk is om alles te geloven en te volgen wat er in de bijbel of koran staat. Ik geloof niet dat holebi’s vroeger niet bestonden maar wel dat mensen zicht toen niet durfden outen. De taboe die hier nu rond bestaat is volgens mij bij de meeste mensen niet meer vanuit de godsdienst. Dit was volgens mij vroeger meer het geval. Dit leid ik af uit het feit dat er vroeger meer mensen waren die belang hechtten aan hun godsdienst.
4. Welke gevolgen hebben 2 mama's of 2 papa's op de sociale ontwikkeling van een kind? Heeft een kind een vader en/of moederfiguur nodig?
Ik ben het volledig eens met het onderzoek van Katrien Vanfraussen (VUB, 2002) waaruit blijkt dat KID-kinderen (KID is een vruchtbaarheidstechniek voor lesbische vrouwen zonder vruchtbaarheidsproblemen) die in een lesbisch gezin opgroeien zich goed voelen en niet meer gepest worden dan andere kinderen. Ik denk dat het beter is dat een kind opgroeit bij 2 vrouwen of 2 mannen dan eerst bij een moeder en een vader die dan later uit elkaar gaan om dan misschien elk een andere partner te hebben. Vaderdag is volgens mij niet iets wat je als lesbische moeder gewoon moet overslaan zoals een lesbische moeder zei die ik interviewde. Ik denk dat een kind met bijvoorbeeld een alleenstaande moeder ook wel spontaan iemand gaat kiezen om zijn/haar knutselwerkje dat hij/zij op school maakte aan te geven zoals een nonkel of opa. Dit zal natuurlijk niet voor alle kinderen zo zijn en ik denk ook niet dat het kwaad kan om Vaderdag over te slaan maar persoonlijk zou ik dat niet doen.
5. Moet dit aan bod komen in de kleuterklas? Hoe breng je dit best aan?Breng je dit onderwerp enkel aan wanneer je een klr in je klas hebt me 2 mama's of 2 papa's?
Ik denk dat een prentenboek als ‘Twee papa’s voor Tango’ een ideale manier is om het onderwerp bespreekbaar te maken in de klas wanneer het gaat over ‘families’ of ‘iedereen is anders’ of wanneer er echt een kindje in de klas is met 2 papa’s of 2 mama’s en de anderen stellen daar vragen over of willen er meer over te weten komen maar dit is niet noodzakelijk. Dit omdat dat kind zich hierdoor anders kan voelen omdat hij zo het onderwerp lijkt te worden.
STAP 4: Mijn bronnen
- Het Nieuwsblad (2006). Holebi ouders. [Online]. Beschikbaar: http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=DMF20042006_081
- Zappybaby. Forum: Yoehoe ik heb 2 mama's. [Online]. Beschikbaar:
http://forum.zappybaby.be/viewtopic.php?f=442&t=233221&st=0&sk=t&sd=a&start=275
http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=GVL160OAS
http://www.opendoek.be/content_images/B_977_NL/Zahra.pdf
Interview in flair met homokoppel Tim en Steven: Papa’s op de wachtlijsthttp://zizo-magazine.be/
http://www.holebifederatie.be/
Interview met lesbische moeder
Schrieber-Wicke E. en Holland C. (ill) (2006). Twee papa’s voor Tango. Antwerpen C. de Vries-Brouwers
http://www.holebi-events.eu/opvanghuis_25.html
http://towntalk.wordpress.com/2009/03/10/75-intrafamiliale-holebiadopties-in-belgie-sinds-2006/
http://users.telenet.be/dirkbracke/zij_en_haar.html
een vriendin die het boek Zij en haar van Dirk Bracke las
http://www.weljongniethetero.be/submenu.asp?anch=7
afspraak met 8 personen van verschillende leeftijd
http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/mediatheek/1.474320
Verplichtte bronnen:
- De tolerantie voorbij door Steve Stevaert
- Katholiek onderwijs, dynamisch en pluriform door Mieke van Hecke
- http://www.kuleuven.be/thomas/algemeen/actualiteit/dossiers/obama/
- Zappybaby. Forum: Yoehoe ik heb 2 mama's. [Online]. Beschikbaar:
http://forum.zappybaby.be/viewtopic.php?f=442&t=233221&st=0&sk=t&sd=a&start=275
http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=GVL160OAS
http://www.opendoek.be/content_images/B_977_NL/Zahra.pdf
Interview in flair met homokoppel Tim en Steven: Papa’s op de wachtlijsthttp://zizo-magazine.be/
http://www.holebifederatie.be/
Interview met lesbische moeder
Schrieber-Wicke E. en Holland C. (ill) (2006). Twee papa’s voor Tango. Antwerpen C. de Vries-Brouwers
http://www.holebi-events.eu/opvanghuis_25.html
http://towntalk.wordpress.com/2009/03/10/75-intrafamiliale-holebiadopties-in-belgie-sinds-2006/
http://users.telenet.be/dirkbracke/zij_en_haar.html
een vriendin die het boek Zij en haar van Dirk Bracke las
http://www.weljongniethetero.be/submenu.asp?anch=7
afspraak met 8 personen van verschillende leeftijd
http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/mediatheek/1.474320
Verplichtte bronnen:
- De tolerantie voorbij door Steve Stevaert
- Katholiek onderwijs, dynamisch en pluriform door Mieke van Hecke
- http://www.kuleuven.be/thomas/algemeen/actualiteit/dossiers/obama/
STAP 3: Leervragen
1. Zijn veel Belgen homofoob of worden homo's en lesbiënnes stilaan meer aanvaard in onze maaschappij?
Welke Initiatieven bestaan er voor holebi's?
2. Stijgt het aantal homoouders in België?
Kiest men meer voor adoptie of IVF (In-vitrofertilisatie)?
3. Heeft godsdienst een invloed op de keuze of holibi's zich outen of niet?
4. Welke gevolgen hebben 2 mama's of 2 papa's op de sociale ontwikkeling van een kind?
Heeft een kind een vader en/of moederfiguur nodig?
5. Moet dit aan bod komen in de kleuterklas? Hoe breng je dit best aan?Breng je dit onderwerp enkel aan wanneer je een klr in je klas hebt me 2 mama's of 2 papa's?
Welke Initiatieven bestaan er voor holebi's?
2. Stijgt het aantal homoouders in België?
Kiest men meer voor adoptie of IVF (In-vitrofertilisatie)?
3. Heeft godsdienst een invloed op de keuze of holibi's zich outen of niet?
4. Welke gevolgen hebben 2 mama's of 2 papa's op de sociale ontwikkeling van een kind?
Heeft een kind een vader en/of moederfiguur nodig?
5. Moet dit aan bod komen in de kleuterklas? Hoe breng je dit best aan?Breng je dit onderwerp enkel aan wanneer je een klr in je klas hebt me 2 mama's of 2 papa's?
STAP 2: Mijn standpunt
Ik probeer holebi's op dezelfde manier te bekijken als mensen die hetero zijn. Het is wel zo dat ik het soms wat raar vind wanneer ik 2 mannen of 2 vrouwen als koppel zie, maar niet meer dan dat. Ik vind het belangrijk dat deze mensen niet anders bekeken worden en gelijk behandeld worden.
Als 2 mannen of 2 vrouwen een kind hebben (door adoptie of in-vitrofertilisatie) ligt dat toch wat anders. In weet niet goed hoe ik hierover moet denken, het lijkt allemaal wat onnatuurlijk. Maar ergens vind ik dat die mensen ook recht hebben op kinderen en goede ouders kunnen zijn.
Ik vraag me dan af welke gevolgen dit heeft voor de ontwikkeling van een kind met 2 mama's of 2 papa's. Sommigen beweren dat zo'n kind een vader- of moederfiguur mist maar dat denk ik niet. Zo heeft een kind met bijvoorbeeld 2 mama's volgens mij nog altijd een nonkel, opa of meester. Als een kind dan al zoiets als een vader- of moederfiguur nodig heeft.
Mijn referentiekader:
Het feit dat ik het wat raar vind in het begin wanneer ik 2 mannen of vrouwen als koppel zie komt denk ik doordat ik dat niet gewoon ben. Ik ken namelijk heel weinig homo's of lesbiennes.
Juist omdat ik er zoweinig ken kan ik er niet slecht over oordelen dus vind ik dat ze gelijk behandeld moeten worden. Ik denk dat dit te maken heeft met het feit dat ik probeer geen vooroordelen te hebben. Dit is iets wat ik van mijn ouders meegekregen heb en daar ben ik blij om. Omdat ik vind dat ze gelijk behandeld moeten worden vind ik ook dat ze kinderen mogen krijgen.
Als 2 mannen of 2 vrouwen een kind hebben (door adoptie of in-vitrofertilisatie) ligt dat toch wat anders. In weet niet goed hoe ik hierover moet denken, het lijkt allemaal wat onnatuurlijk. Maar ergens vind ik dat die mensen ook recht hebben op kinderen en goede ouders kunnen zijn.
Ik vraag me dan af welke gevolgen dit heeft voor de ontwikkeling van een kind met 2 mama's of 2 papa's. Sommigen beweren dat zo'n kind een vader- of moederfiguur mist maar dat denk ik niet. Zo heeft een kind met bijvoorbeeld 2 mama's volgens mij nog altijd een nonkel, opa of meester. Als een kind dan al zoiets als een vader- of moederfiguur nodig heeft.
Mijn referentiekader:
Het feit dat ik het wat raar vind in het begin wanneer ik 2 mannen of vrouwen als koppel zie komt denk ik doordat ik dat niet gewoon ben. Ik ken namelijk heel weinig homo's of lesbiennes.
Juist omdat ik er zoweinig ken kan ik er niet slecht over oordelen dus vind ik dat ze gelijk behandeld moeten worden. Ik denk dat dit te maken heeft met het feit dat ik probeer geen vooroordelen te hebben. Dit is iets wat ik van mijn ouders meegekregen heb en daar ben ik blij om. Omdat ik vind dat ze gelijk behandeld moeten worden vind ik ook dat ze kinderen mogen krijgen.
STAP 1: Zelfgekozen artikel
Ik koos het artikel met als titel 'Holebi ouders' uit het nieuwsblad van 20 april 2006.
Dit is de link naar dat artikel:
http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=DMF20042006_081
Dit is de link naar dat artikel:
http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=DMF20042006_081
Welkom
Welkom op mijn weblog,
Ik ben Dorien Dejaeger en volg de opleiding: bachelor in het onderwijs: kleuteronderwijs aan de KHLeuven. Voor het vak Religie, zingeving en levensbeschouwing maak ik een weblog over een zelfgekozen thema dat een 'dilemma' is in de maatschappij. Mijn thema is homo en lesbische koppels met kinderen.
Meer informatie vind je in mijn volgende berichten.
Dorien Dejaeger
Ik ben Dorien Dejaeger en volg de opleiding: bachelor in het onderwijs: kleuteronderwijs aan de KHLeuven. Voor het vak Religie, zingeving en levensbeschouwing maak ik een weblog over een zelfgekozen thema dat een 'dilemma' is in de maatschappij. Mijn thema is homo en lesbische koppels met kinderen.
Meer informatie vind je in mijn volgende berichten.
Dorien Dejaeger
Abonneren op:
Posts (Atom)